ESNE-BEIA

                        (Loyola ibarreko «Ormaetxe» basetxean

                        edan nun errobero goxoaren ordaiñez).

Nire ibar belartsu-zokotik datorren

arran-ots alaia entzun dut atetik.

Larra moztu-ala yaten ari aizen

nire bei mardul oi, biotzez maite aut!

Arat-onat isats luzea iarrosiz,

erro-zain lodia diz-diz ikaraka,

burua zut, urrats geldi etortzen aiz,

errape azia zimur dezaiadan.

Eskuz oratuta bi erroetatik,

zaragi bizia bezela lauskituz,

esnea ereika yarion-azirik,

kaiku-ertz goraño aparrak igo du.

(Esne koipetsu ta txuria nai dunak

bitatik batean obe izango ditu

atzekalde aztun ta zabalekoak,

atzekalde arin-estukoak baño).

Ta ire buru txikar on yasotzean,

an... ! itzal eitean betazal andiak,

islara, begitzar biribil gelditan

mendi-baso orleia, zeru urdiña dager...

Merida (Venezuela)

© Iokin Zaitegi