ZURI ENTZUN NAIRIK
Zure mintzo-abotsa ez dut iñoiz entzun,
eta nere gogoan bere durundiak
zoli ots egiten tai gabe gau ta egun.
Zotalaz egia dut biotz-txabolatxo,
lotarako kamaa txillar eta garoz...
Bart... tan... tan... zuk-edo ots. Nor ote dagoneko?
Zirrikiturik ez du barneko txabolak:
ta ataka irikitzean biotza argiz blei-blei.
Ataz, erle-burrunba, orbel-aize otsak...
Arrezkero, begiak yotera itsasotik
datorren goiz-argiak naurki entzun-naiaz,
baita, ibai-azalen diz-diz dagin illargik.
Izkortzen badiyoaz astiro-astiro
olatuak, zurmur-ots illuna ateraziz.. .
Zerorren abotsa ez ote dantzut gero?
Zuri entzun gurariz baso zear nabil...
Adar zarbatsuaren otsak pozez nauka,
izarren argi-izpitan, eguzkia bai-dil.
Yaun ori! badakit itz eiten didazula:
nola entzun, ordea, gizonak Yainkori,
naiz ataz, naiz biotzan itz dagidazula?
Indazu eriotza-ostean bederen,
zure abots maitea garbi entzutea!
zerorren ele xuriz zorion izanen!
Marneffe (Belgique)
© Iokin Zaitegi