AGUR!
Atzo bai-litz oroitzen: umea nintzala,
lenengoz gurasoen basetxe txuritik
irtetzekoan leio estuak urrundik
begiratu niñuan maitasun samurrez.
Yolasean ibilli nintzan zelai-ibarrak
«agur» esan gurarik ematen bai-zuan.
Goiz-aize ozkirriak ego ariñetan
azkenengoz bialtzen zidan ma kutuna.
Agur! nire lenengo agurra izan baitzan.
Aita-amak leiotikan agur! maitasunez;
Arrezkero biotza gau t'egun samiñez...
Gaur ere, zarra izaki, agur ura ausnartzen.
Merida (Venezuela)
© Iokin Zaitegi