AGUR!

Atzo bai-litz oroitzen: umea nintzala,

lenengoz gurasoen basetxe txuritik

irtetzekoan leio estuak urrundik

begiratu niñuan maitasun samurrez.

Yolasean ibilli nintzan zelai-ibarrak

«agur» esan gurarik ematen bai-zuan.

Goiz-aize ozkirriak ego ariñetan

azkenengoz bialtzen zidan ma kutuna.

Agur! nire lenengo agurra izan baitzan.

Aita-amak leiotikan agur! maitasunez;

Arrezkero biotza gau t'egun samiñez...

Gaur ere, zarra izaki, agur ura ausnartzen.

Merida (Venezuela)

© Iokin Zaitegi