EGAZTIAREN ERIOTZA

 

Giro onez, ega arin baitabil txoria,

goruntza bearka, goiznabar miñean.

Orren antzeratsu nintzan giza-artean,

biotza izan nairik sendo ta garbia.

Yainko-miñak-edo barnez yoa iduri,

argi-zale izaki, paketsu maitari.

 

Orain, baña, yausi naiz, egoak zabal,

bekokia ameska odola irakiten.

Eraman daramaz ekaitzak or-emen,

nireak ziraden zenbait egats-txatal.

Egazti zauritu lez, arkaitzen urbil,

itsasoak ara ta onat narabil.

 

Urrundik zantzuan ziñan, Zu, maitemin

biotz-odola ustu naiaz zauri ixilla:

ta, Zu, ernai, nire ondakiñon billa!

Itzalak artu du nire bide urdin...

Nire sarraskia Yaungoikoak eder;

Aren aintzak bete nau bazterrik bazter.

 

Marneffe (Belgique)

 

 

 

© Iokin Zaitegi

 


www.susa-literatura.eus