ALDA-EGAZTIAK

Arru gaiñak gora dator arrats-itzal,

ta etxe-aurretan illuna da zabal.

Bide zear beso-lagun dut gogoa,

ene biotzeko emazte zintzoa.

Gaua eguzkiak omen du maitemin,

iduri alargun begi-beltz atsegin.

Illunak xaguxar-beturdin taldea

azkatu ta argitu du nere barnea.

Gabaren ederra oial urdiñetan!

urrutiko ots miñak ematen dute urran.

Ozkarbi izartsuak barna, alda-egazti

saillak doaz, urrun-miñez, ikarati.

Aien txiomiñak entzungarri ditut:

yarn naute gora begira buruzut.

Izotz-aldeetatik igesi dioaz,

egutera billa, giro obeak opaz.

Zeruan zabal da Garaikunde-ikurra,

datozten erritar berrien agurra.

Goitik bera dator ego ukaldia,

ezin baña, ikusi aien iduria.

Ene baitan beste aieru erne zait:

egaztien ega-otsa ez da nonbait.

Txiomin eztiok eusko-olerkarien

abesti goxoak agian, izanen.

Itz egakariok oraingoan illun,

eusko-olerkaria yoan bai-doa urrun.

Giro obeak opaz atzerrira doa:

ta bidez alaitzen illunen gogoa.

San Salvador (El Salvador)

© Iokin Zaitegi