OLATUARENA

Arreba sabelkide

aunat, itxas-uiña!

Nire barne-guna den

ire egon-eziña.

Sorlekutzat diñagu

biok zeru urdiña,

eta asmo bera opaz

gure gora-miña.

Bearrak eraginda

aldakorrak gaitun:

gizonen gora-berak

guregan oiartzun.

Orixe gure izana:

orain poz, gero illun,

beiñola zuri, gaur beltz,

atzo otz, bero egun.

Aizeak olatua

omen du maite-min:

besartean darabil

bera lotu ezin.

Gogo! Yainko-Arnasa

ire aize-osin.

I, baña, ez adi izan

Arekiko muxin.

Zorionaren billa

biok amets-zulo:

il bearra diñagu,

aurrak bezin xalo...

Aintzira urdin garbian

olatuak urlo:

barrenez, lorak antzo,

izarrak orrillo.

Izarrez izar gora

igo dut ausarkor:

gogoa Yainkoz blei-blei,

ez naiz ezeren lor.

Itzalak oro ustuz,

laztan nau zorakor...

Ikas-gai orde eskerrak,

uin senide yator!

Marneffe (Belgique)

© Iokin Zaitegi