ERREKARI BEGIRA

Etengabe laisterka oan ibai garden,

zutik nauk ire ertzean gogai au ausnartzen:

            nondik ator adats-eder?

            nora oa bide -oker?

«Aitz illunen barnetik etorri oi nator;

oroldi lezka tarte zear noa pizkor:

            aurra iduri nauzu xalo,

            zumadi itzalean urlo.

Ertzez-ertz dago lore nire sur maite-min,

nire aurrez txortena geldi egon-ezin.

            Baranoan abeslari,

            urretxindor moko-zuri.

Galburuak kulunka dagi marmar bigun:

puez, zeruak izar, oi dit ixillik mun:

            nire barnez dirdaika izar,

            argi-lorek maitez dardar.

Nerau, berriz, alaiki aurrerantza noa;

aitzetatik atera niñunak naroa;

            nire eskuko ez dut egon

            nai; aren peko zorion».

Neuk ere, ire antzera, badiat elburu;

nagon zurt, nire etsaia baitabil inguru:

            ire irakaskizun ordez,

            eskerrik asko biotzez.

Marneffe (Belgique)

© Iokin Zaitegi