RECTIUS VIVES

Zoriontsuago biziko aiz-eta,

ez beti itsasoan sartu barruegi.

Ezta ekaitzaren beldurrez ez yardun

itsas-ertz beltzari lotuegi.

Bizi-bide erdikin urre gorrizkoan

koka gura dunak, etxe txiroaren

urrikeririk ez, yauregi aberats

bekaizgarri gabe bizi izanen.

Aizeak maizago astintzen baiditu

lerrondo luzeak: ta dorre garaiak

yausten ausiabar aundigoz. Mendigoi

-goiena yoten du oñaztarrak.

Zori beltzenean onaren zai duzu

ta zorionean ertunaren beldur

gizakume etsia: negute gogorra

Tzeu'k ekarri eta berak biur.

Gaur gaitzez badatza, biar ez agian.

Apol'ek noizpenka Muse mintzulari

zitareaz mintzo eragiten dio:

arranbelaz ez da beti ari.

Estualdietan kementsu ta sendo

azaldu, aiskide! Txopan aize izaki

doan ontziari oial aizatuak

eratxiz, zimurtu euk gurbilki.

© Iokin Zaitegi