GOIKO EREILLEA

 

Zure esku begidunak

dakarten goldea,

nire lurrak senti du,

Goiko Ereillea.

Apatza bearrean

zail nizun barnea:

zure lanari esker

badakart lorea.

 

Sagu-belarri aiña

gaztaiak ostoa:

suz lurberri niñuzun,

ta urratu ildoa.

Zoiak busti beltz daude,

irauliz soroa:

ereingiro yarri da

barneko gogoa.

 

Badator ereillea,

bai-da goiznabarra:

lurbira txiomiñez,

zerua abarra:

beraren begietan

geroaren garra,

beraren ezpain zear

itxoaren parra.

 

Irradaka ereiten

azi orail-txuri:

euzkitara yaustean

argi-uztai iduri.

Zokor beltz lurruntsuak

argitan ernari,

ta alorren gain mokoka

zozoak urduri.

 

Aziak il bear du,

berriz ernetzeko:

lenik, gara liraiña,

ale dagoneko:

uztaroa danean,

itaia eskuko,

badator itaria,

zitua biltzeko.

 

Nire landak aletan,

utsaren urrena:

eguzki-musutara

lo-belarrak yana:

amets zuri gorriak,

orra nire izana:

gotzonen yolas-pitxi

lez, artuizu, Yauna!

 

San Salvador, 1943

 

 

 

© Iokin Zaitegi

 


www.susa-literatura.eus