GOIKO EREILLEA
Zure esku begidunak
dakarten goldea,
nire lurrak senti du,
Goiko Ereillea.
Apatza bearrean
zail nizun barnea:
zure lanari esker
badakart lorea.
Sagu-belarri aiña
gaztaiak ostoa:
suz lurberri niñuzun,
ta urratu ildoa.
Zoiak busti beltz daude,
irauliz soroa:
ereingiro yarri da
barneko gogoa.
Badator ereillea,
bai-da goiznabarra:
lurbira txiomiñez,
zerua abarra:
beraren begietan
geroaren garra,
beraren ezpain zear
itxoaren parra.
Irradaka ereiten
azi orail-txuri:
euzkitara yaustean
argi-uztai iduri.
Zokor beltz lurruntsuak
argitan ernari,
ta alorren gain mokoka
zozoak urduri.
Aziak il bear du,
berriz ernetzeko:
lenik, gara liraiña,
ale dagoneko:
uztaroa danean,
itaia eskuko,
badator itaria,
zitua biltzeko.
Nire landak aletan,
utsaren urrena:
eguzki-musutara
lo-belarrak yana:
amets zuri gorriak,
orra nire izana:
gotzonen yolas-pitxi
lez, artuizu, Yauna!
San Salvador, 1943
© Iokin Zaitegi