MODAN BALEGO,
ZORIONEKO LITZAKE EUSKERA

Euskalerriko mendi ta zelai,

erreka eta ibaiak,

euskeriaren babes gozoan

bizi zirian erriak,

gaur bazterturik ikusten doguz

bere oitura legiak,

jazokun orren errudun gara

euskaldun erdelzaliak.

«Euskalduna naz!» entzun nai dogu

ta gañera arrokeriz,

esaten dogu: «Euskalduna naz

izkuntzaz eta jatorriz!»

Baña biotzez euskera itxita

erdera maitatzen gabiz,

olango euskaldun erdelzalia

obe zan jaio ez balitz.

Euskaldunaren ama euskera da

eta ez dogu ezautzen,

edo ez dogu ezautu gura,

onela dogu autortzen;

Jainkoak diño bestenai itxi,

zeuria jarrai maitatzen,

eta gu gabiz ama itxita

ama-ordia goraltzen.

Euskeriaren ondamendiko

arerio gogorrenak

ezbairik bage esan legike

diriala euskaldunak;

euraren ama baztertu daben

ama-ordiaren lagunak,

atzerritarren lizunkerizko

bizitza gura dabenak.

Emakumia lurbira ziar

dabil modia begira,

nundi edo andi elduko iaku

modia dauan tokira;

jantziko iaku, naiz-ta nabarmen

izan, modien jazkera,

modan balego zorioneko

litzake gure euskera.

Ez uste izan erdera on

gura dogula zapaldu,

erdera bardin beste izkuntzak lez

ondo ikasi nai dogu:

baña euskera Euskalerrian

ez dagigula baztertu,

Euskalerririk ez dagolako

euskera galtzen badogu.

Euskera maite, gaxorik zagoz

eta osakairik ez dozu,

zeure semiak itxi zaituez,

errukarria zara zu.

En, euskera, ilgo al zara?

Arren erantzun eidazu!

Zu il ezkero ez dot nai bizi,

zeugaz eruan nagizu!

                        (1949)

© Balendin Enbeita