XXV

Ez dakit zer ordutan.

Seguru aski ilunabarrean izan zen.

Ez dakit zer eguraldi zen.

Esan didatenez langarra zen.

Zeruaren gabardina

erdi-betz erdi-grisari

zerizkion malko lanbrotsuak

belardien usai ezkutua

agertarazi nahian omen zebiltzan.

Santa Barbara aldeko ilunaldia

ekaitzari bideak

idekitzen ari zen.

Denboraren fitxero sekretuan

programaturik nengoen,

baina nik ez nekien deus.

Etxekoek bazekiten,

apaizak ere bai.

alkateak ere-bai

Denboraren erlojuan

1948.go martxoaren 17an

arratsaldeko zortzirak ziren

eta

lanbro akonpasatuaren

melodia monotoniatsua

lurraren sabel borobilari

deika eta deika hasi zen

ateak ideki arte,

baina nik ez nekien deus.

Nafarrak eta Gipuzkoarrak

gorratatu ziren toki hartan,

han,

oharkabezko ustekabean,

danbadako batean

han,

Uitzi aldeko medien parean

eta Gipuzkoakoen magalean

erreka-zoztor baten ertzean

utzi ninduten ilunabarrean.

Eta nik ez nekien deus.

Bizitzaren persianatik zintzilik

gelditu nintzen

etorkizun hobeago baten esperoan.

© Mikel Arregi