HAREN HAIDURU

                                «Elle fréquentait la rue Pigalle

                                Elle sentait l'vice á bon marché

                                Elle était tout'noire de péchés

                                Avec un pauvre visage tout pale»

                                                                 Edith Piaf

Ardura ahantziren zaitut zu ere,

ardura ahantziren ditut Nancy eta Katy,

ahantzirik ukanen zaituet haigun udaberrirako.

Baina hura ez, hura gogoan duket orduan eta gerora

eta haren haiduru iraganen ditut betiere arratsak

oroituz haren keinuen laztan amultsuak

haren beirazko begi nabarrak eta dizdiratsuak.

Ez nintzen ni soilik haren besoetan pausatzen,

haunitzek soegiten genuen —banan bana— dontzeila irudia

ehun libera berri hartzen eta galtzerdi

margotsuetan gordetzen zituen artean:

ikusi zuten betaurreko borobildun ikasleek

—heuren alkondara zuriak eranzteko beldurrez—,

ikusi zuten itsasoa lehendabizikotz ikustera etorritako

laborariek —gelaren bazterretik beha lotsati—,

eta portura saldoka heldurikako marinel urdinek

—whiskiz bete ondoren sabela hustutzera aurkeztuak—.

Haunitz ginen haren gorputz nekatutik

haren begi beltzaranetatik iragaiten.

Erran dautzut, maitea, ahantzi eginen zaitut zu,

zu ere —haren islada—. Baina oroitu eta igurikatu eginen dut

haren irribarrea, haren elur halako malkoak.

© Joseba Sarrionandia