Koruak. — Nere haragi hau, bailestari ihes dagion fletxa duk.

Ikusle batek. — Andregaiari kantuz ari zala zirudin.

Poeta beltxexkak.

                      Hire sabel berde

                      bortxatu gainean,

                      hire goroldiotan

                                        nere kantua,

 

                      Ilunabar bakoitzean

                      suzko espuelaz

                      gultzurrunak erre

                                        dioten

                      zaldia bezela,

                      nijoa.

                      Matxisaltoaren danbor pausoan.

 

                      Ilunabar bakoitzean

                      galdera berri

                      Telebistak

                      korneta hustuak bezela

                      dagi orru,

                      gizona traje soil

                      bihurtu nahirik.

 

                      Nere goxotasun hau

                      behazun bihurko balitz,

                      nork

                      salbako ziñusteke?

                            Arratsa ederra

                                          dator,

                              intzetan igari

                                    egin

                                        berri.

 

                      Gaua,

                      iraindu berri duten zakurra bezela,

                      bildurti,

                      lotsati,

                      dator,

 

                      Gaua,

                      loreak jaso

                      eta

                      izarrak piztuaz

                      dijoanean,

                      berriro

                      esnatuko naiz.

                      Pasione hauek deskantsa ditezen.

 

                      Nere pasioneak

                      nola deskantsa?

                      Nere ederra

                      deskantsurik eza da ta.

 

                      Hire sabel berde

                      birjinen gainean,

                            hire goroldiotan

                            nere kantua,

                      ilunabar bakoitzean.

 

                      Arratsa,

                                uso zaurituaren

                                nekea begietan dula

                                lotara doanean,

                                nere deskantsua,

                                kezka

                                izanen da.

 

Koruak. — Hitza Haragi egin zan eta gure artean jarri zun etxabola.

Ikusle batek. — Arraioa! bazirudik sagardotegiko bertsolari bat.

Kondairaegileak. — Poeta, beltxexka zan, begiek belea baino beltzagoak, ume batenak bezin goxoak. Sudurra zerbait kakotua, narrubiak ziruditen haren ezpainak. Bere jantziak ezin ditu inok oroitu.

        Kleresziako funzionaroek garraxi zioten, «ixil zazute zakur hori, judio bat duk, zakil punta moztua zemakik, bere hitzak ez ditek urre usairik.

        Ez duk urrea maite ez dun judioa baino okerragorik».

 

Poeta beltxexkak, txingarrak eta eztia begietatik zeriola, poema hau abesten hasi zan. Hura omen zan poeta danetan goxoen eta xarmantena.

 

 

© Xabier Azurmendi