Espainiako gaztelu batean datzan bati

Lore honi

egin diezaiokezun

irripar lotsatua,

arrazoizkoa da.

Lotsaz harrituta geratzen

bai gana,

geure burua

loreari so

aurkitzen dugunean.

Hala ere

lore honek duen

lotsarik tristiena,

zuri

ekarria izan dela

bere sustraietatik ebaki

eta gero.

Zuk,

bere lurralde

zabal

irikietara

joan izaterik

izaten ez duzulako.

Baina hala ere

suak urtuko du

burdina,

hamaika mila eratako

suak.

Su gogorrak

eta

beste suak,

ordea

beti,

erretzen dakien

suak.

Orduan

mende bat helduko da

zuek,

geuk,

lorea lotsarik gabe usandu,

begiratuko dugun

mende desiratua.

© Amaia Lasa Alegria