Asturua

Ilherriko bakea bake isila,

ez da ezer jazoten, beti geldirik,

eragiten ez dela bihurraldirik,

lehen bizidun zena baitugu hila.

Zuhaitz lerdena tente, gora jalgirik,

txorrotxioz salatzen txoria non den,

eguzkiak badaki diz diz egoten,

ilunbetako loa berreralgirik.

Puskatzera pausua zarata baten

abioi bat badator burrunbadaka,

belarriak etenik bizi garenen.

Ehortziak ez daude ezer eskaka,

zerraldo ta isilik isilgunean

ta denboratik ate arduratzaka.

© Alfonso Irigoien