Jaio nintzanean

zuhaitz handiaren itzalean

exeri nintzan.

Izatearen bide luzeak

nekatuta nentorren.

Harri arteko iturrian

lo hartu nuen,

segalariak

itzartu gabe pasa ziren.

Arrastu du.

Zeini galdetu orain bidea?

Urteen haize ximelak

hosto denak erantzi dizkio

fedearen arbola bikainari.

Agortu egin da iturria,

neguan agortu.

Ta hemen nago ni oraindik,

arbolaren hezur ondoan exerita,

udalehen berri baten esperantzaz.

Gauak uzten duen elurrezko lorea

argiak urtutzen du.

Nora joan orain?

III

© Joxe Azurmendi