Lurraren seme honek

ez dut nik izarren doinua

inoiz entzun.

Lurrekoa denak

lurra entzuten du.

Gure aurtzaroak

ez zuen aitaren bertsoak

beste soinurik.

Ez zuen inoiz kantatzen

gure amak.

Beraz, nire poesian ez dago

ilargirik. Ez zen

nire sehaskara hurbiltzen.

Gerra ostean zen...

Nire poesian

haizea kableetan zingurinka

entzuten da,

aitak lantegira joatean

uzten zuen atearen intziria,

ta etxearen bakardadea,

ta euria leihoan.

Kalean lotsa zen

umearen lotsa

entzuten da nire poesian.

Aizkorrondoko bisutsa,

ta oinaztarra.

Jendea entzuten da

nire poesian,

jende pobre bat.

Eta aitarentzat ur bila

nijoaneko iturriaren hotsa.

III

© Joxe Azurmendi