|
XVIII
Ez zan ulertzen gauaren kantua,
itzak orren garbiak zirelako
«Onartzen duzu urre apurragaitik saltzea
etxea jaso zenun aintziñako etxalekua.
Semeeri ezarriz, ba, jaun nai dituzu,
izkuntz arrotz baten zurrukutun mingotsez.
Beti lurrari lotua, zure muturra
zikin artean ausartuz fintzen da.
Nagusiak egunero solomoan arkitzen zaitu,
berarentzat txistu sotillen kausitzea egiñaz.
Kurrunka atsegiñez eta umiltasunez menderatuz
zigorpera eta isekarik doillorrenetara».
Itsaso aretatik eltzen zan kantu latza
nekatu eziñezko abots asarrearena.
Urruti-urrutitik ega egin zuan aztorea bezala
ego aundiz zabalduaz.
Luzamenez sartzen zan bost
arbolen lorategiko kerizpean. |