HERRIA

Palmondoetatik ihes egin du artaldeak bakarrik

eta ilargia

gau leihorretan infinitua

Gaurik minena

tortoka iluna

herrestan

Kolore batek ez dirau

Dudaren perla hordiak

egunsentia hunkitzen du eta

bere ixtanteko zangoetan

txingarra

Haize berri baten oihuak

ugaltzen dira gaurgero

Fanfarre galduen mendietan

sortzen dira erlauntzak

Itzul itzazue ispilu zaharrok

zuen tirez blaitutako ertzeak

Eta

elur altuaren kimu zorrotzek

nere zaharren bista ohitua

mugatzen dutelarik

baretasun argian

belak ari dira lerro-lerro

Oi Aberri zure adin guziak

esnatzen dira nere odolean

Segurua bazoaz kantari

itsaso goseti baten gain