CABARET-BERDE-ENEAN,

arratsaldeko bostetan

 

Bazen zortzi bat egun

bideko harri koskorretan

botak nituela urratu

Charleroien nintzen sartu

—Cabaret-Berde-Enean—

gurina eta urdaiazpikoa

otartean doi epelduak

berehala nituen eskatu.

 

Pozik, mahaiazpian zangoak

luzatuz, tapizeriko irudi

txit xumeei nengoen so.

 

Liluratu nintzen zeharo

diti oparo eta begi argiko

neska hura ikustean

—ez zen, alafede, musu batek

izutzen duen horietakoa—

kolore biziko azpilean

gurina eta urdaiazpikoa

irritsu ekarri zizkidanean,

urdaiazpiko xurigorria

baratxuriz ozta hornitua

eta pitxar bat txit handia

aparra zeriola goraino,

eguzki berantiarrak

izarniatzen zuelarik

bere azken errainoz.

 

 

Au Cabaret-Vert, cinq heures du soir.

Depuis huit jours, j'avais déchiré mes bottines / Aux cailloux des chemins. J'entrais à Charleroi. / — Au Cabaret-Vert : je demandai des tartines / Du beurre et du jambon qui fût à moitié froid. // Bienheureux, j'allongeai les jambes sous la table / Verte : je contemplai les sujets très naïfs / De la tapisserie. — Et ce fut adorable, / Quand la fille aux tétons énormes, aux yeux vifs, // — Celle-là, ce n'est pas un baiser qui l'épeure ! — / Rieuse, m'apporta des tartines de beurre, / Du jambon tiède, dans un plat colorié, // Du jambon rose et blanc parfumé d'une gousse / D'ail, — et m'emplit la chope immense, avec sa mousse / Que dorait un rayon de soleil arriéré.

 

 

© Arthur Rimbaud

© itzulpenarena: Mikel Lasa

 

 

"Arthur Rimbaud - Poemak" orrialde nagusia


www.erein.com
www.susa-literatura.eus