NEGUKO AMETSA
Neguan, burko urdindu
wagoe arrosa ttipian
abiatuko gaitun
zein ederto, biok batera.
Musuz beteriko habiak
kokatzen ditun hango
izkina amoltsu bakoitzean.
Begiak hertsiko ditun
ez ikusteko leihotik
keinu eta espantu,
ilunabarreko itzalak
munstro nazkagarriak,
deabru eta otso beltz
andana espantagarria.
Gero hire aurpegian
hazgura dun sumatuko
muxu bat doia,
armiarma zoro antzo,
hire lepoan korrika.
Eta burua makurtuz,
esango deustan:
«habil bila»
Eta xamorrotxoa
aurkitu bitartean
izanen dinagu astia
hain baita ibiltaria!
|
Rêvé pour l'Hiver
L'hiver, nous irons dans un petit wagon rose / Avec des coussins bleus. / Nous serons bien. Un nid de baisers fous repose / Dans chaque coin moelleux. // Tu fermeras l'il, pour ne point voir, par la glace, / Grimacer les ombres des soirs, / Ces monstruosités hargneuses, populace / De démons noirs et de loups noirs. // Puis tu te sentiras la joue égratignée... / Un petit baiser, comme une folle araignée, / Te courra par le cou... // Et tu me diras : «Cherche !», en inclinant la tête, / Et nous prendrons du temps à trouver cette bête / Qui voyage beaucoup... |
© Arthur Rimbaud
© itzulpenarena: Mikel Lasa