Oiz mendi

        Oiz mendiren buru-buruan,

        Urian baño bestela,

        Pozaren pozaz pozarren nintzan

        Baso-txoria bezela,

        Eta neuk zelan ez nekiala

        Eskuan artu txapela

        Eta besoa jasorik

        Abestu neban onela:

        — Agur Oiz mendi! Agur Oiz mendi!

        Agur oi, mendi maitea.

        Zureganeko eguzkia ta

        Zureganeko aizea,

        Osasuna eta osagarria

        Dira bata ta bestea.

        Agur Oiz mendi!

        Agur Oiz mendi!

        Jaun'an eskerrez betea.

        Eta emendik begiraturik

        Batera eta bestera,

        Zurt-eragin daust agertu danak

        Nire begien aurrera

        O neurri bako anditasuna

        Edertasunaz batera!

        Nor egon leiten bertontxe zeuen

        Adi goizetik gabera!

        Al daben danak betoz uritik

        Oiz'era noizek beinean,

        Ikusiteko gure mendiak

        Zugazti baten antzean,

        Eta etxeak uso zuriak

        Baizen argiak an bean

        Eta itxasoa, zelai urdina

        Agiri dana urriñean.

        Eta zer da Oiztik ikusten

        Erritan bere askoak!

        Emendixik bai dirudiela

        Bata bestean auzoak

        Eta eleizak etxe artean

        Txitetxoekin olloak,

        Eta etxetxu zuri-zuriak

        Solotxuetan usoak.

        Agur Oiz mendi, maitegarrien

        Maitegarrizko mendia!

        Agur Oiz mendi zoragarrien

        Zoragarrizko tokia!

        Agur Oiz mendi betiko betin

        Beti euzkara garbia

        Agur Oiz, agur urrengo arte,

        Geure Jauna'ren saria!

© Balendin Enbeita