AUXEN DA LANA
Nere maitia Donostiyan
dago joan dan aspaldiyan,
urturik nago gau eta egun
beti bere inbidiyan.
Istribillua
Ezin nezake, ezin nezake
iñola gaizkirik esan,
zeregatikan maiteagorik
ez dezakean nik Izan.
Ikusitzean kalean
aur ori pare parean,
alako doñu triste triste bat
jartzen zait biyotz nerean.
Istribillua
Jakindu ditut, jakindu ditut
maite politaren miñak,
zeluetatik izan ditugu
guziz kontu desberdiñak.
Zortzi urtean nork daki
zer kezka degun eduki,
ezin ikusi, ezin itz egin
eta bestetik urruti.
Istribillua
Ai gure kartak, ai gure kartak
izanagatik zintzoak,
orra nun dauden denak penatzen
biyorengatik gaxoak.
O zer naitasun aundiya,
o maitetasun lodiya,
o amodiyo neurri gabea
estali ziragarriya.
Istribillua
Elkar ikusi kalian eta
su artutzeko zoriyan,
bestetik iñor bai ote dago
orrela Euskalerriyan?
Etorri zan Donostira,
egiñik itxasoz jira,
esku emanta egondu giñan
elkarri pozez begira.
Istribillua
Gero etxera joan giñaden ta
lendabiziko izketa,
biyok oñazez, biyok negarrez,
amore eman ezin ta.
Akelartarrak platikan,
kiñuka sukaldetikan,
gure ezkontza sagradu ori
eragozteagatikan.
Istribillua
Etzait kenduko, etzait kenduko,
etzait kenduko kezkarik,
zerengatikan maite politak
ez duelako kulparik.
Bukatu dira kontuak,
kontu txit mirarituak,
ez ote gaitu elkarganako
egunen batez zeruak!
Istribillua
Beñepen orain, beñepen orain
arkitzen gera galdurik,
mundu onetan ez da izandu
biyorentzako gustorik.
Agur, maitetxo nerea,
Mayatz illeko lorea,
maite zintzoa, maite garbiya,
maitetxo pare gabea.
Istribillua
Arren ta arren bizi gaitezen
alargun biren moduan,
istoritxo bat gelditu dedin
beti betiko munduan.
* Ikusi: Bertso-papera: Tolosa, Imp. de E. López. Tolosako Timoteo Adurriaga zanaren bertso-mordoa.
Anayaren (Facundo Adurriaga «Besomotza») bertso mordoan lau bertso daude, bañan desberdin xamar, irakurleak ikusidun bezela. Laugarrenaren ondoan «Ramos Azkarate» dio ta argatik jarri ditugu liburu ontan. Bañan egia esan, duda apur bat gelditu zaigu Ramosenak ote diran.