Augustin Anabitarte, Anabi ezizenez, (Donostia, 1891ko azaroaren 20a - ib., 1981eko ekainaren 4a), euskal idazlea izan zen. Euskaltzain urgazlea ere izan zen. Hainbat aldizkaritan idatzi zuen: Euskal Esnalea, Gipuzkoarra, Euskera, Gure Herria, «Euzkadi», RIEV, «Argia», etab. 1923koa da haren lehen obra, Neska-mutilleri dirua aurreratzen erakusteko; 1925ean Antziñako Olimpiar Jolasak argitaratu zuen. Baina Anabitarteren obrarik behinenak eleberriak dira: Usauri, 1929, Euskaltzaindiko Schuchardt saria; Donostia, 1932ko sari bera lortu zuena eta Poli, 1958an argitaratua. Donostiaren erakusle agertzen da Anabitarte bere idazkietan. Bidaldi kronika bat ere argitaratu zuen, Aprika-ko basamortuan (1961), Aljerian barrena egindako bidaiaren kontaketa errealista. Gaztelaniaz Patrones y capitanes de yate argitaratu zuen 1958an. Anabitarte, bestalde, argazkizalea zen eta bidaldietako erreportaiak eta erakusketak egin zituen.

Salvat Monho Laborde (Izturitze, Nafarroa Beherea, 1749ko abuztuaren 23a - Bardoze, Lapurdi, 1821eko ekainaren 4a) euskal idazlea izan zen.
Frantziako Iraultza garaian Bardozeko erretorea izan zen, eta apaiz konstituzionala izan nahi ez zuelako atzerrira ihes egin zuen 1799an. Euskal Herrira itzuli zenean Ainhoako eta Irisarriko erretore izan zen. Olerki eta bertso ugari idatzi zituen, eliz girokoak eta satirikoak. 1972an Pierre Laffitek bildu eta argitaratu zituen Poèmes basques de Salvat Monho (1749-1821) liburuan.
Ainhoako apaiza, kultua berrezartzean, Irisarrira bideratu zuten 1806an. Mina jeneralaren kanpainan, Mina jeneralak Irisarriko herritarrei bakar ziezaien lortu zuen; izan ere, jenerala herritarrak zigortzeko prest zegoen tropei eraso egin zietelako.

Carner, Josep. Kataluniar poeta (Bartzelona, 1884 - Brussela, 1970). Parnasianismo eta sinbolismo frantsesesaren eragina nabaria du. Hizkuntza klasikoa erabili zuen. Idazle belaunaldi berrien eredua izan da. Dickens, Thackeray, Eliot eta beste idazle ingeles batzuen lanak itzuli zituen.

Goytisolo, Juan. Idazle espainiarra (Bartzelona, 1931 - Marrakex, 2017). 1954ean argitaratu zuen Juegos de manos lehen eleberria. Gizarteko arazoak jasotzen zituen bere eleberrietan: Duelo en el paraíso (1955); Fiestas (1955); El circo (1957), La resaca (1958); Fin de fiesta (1962); Señas de identidad (1962), bere garaiko eleberri garrantzitsuena. Lan horretan Parisen gertatu zitzaion deserrotzea kontatzen du, teknika erabat berritzaileekin. Gerra osteko Espainiako gizartea eta, batipat, burgesia kritikatzen zituen bere obretan. Ondoren plazaratu zituen Juan sin tierra (1975), Makbara (1980), Las virtudes del pájaro solitario (1988), La cuarentena (1991), La saga de los Marx (1993), Carajicomedia (2000), Telón de boca (2003), El exiliado de aquí y de allá (2008). Marokoko Laraxen ehortzi zuten, Jean Genet idazlearen hobiaren ondoan.