Andolin Eguzkitza Bilbao (Santurtzi, Bizkaia, 1953ko abenduaren 6a- Bilbo, 2004ko martxoaren 24a) idazle eta Euskal Filologiaren fakultatean irakaslea eta Euskaltzaindiako kidea izan zen, Ezkerraldeko lehenengoa.
Euskaltzain oso izendatu zutenean, honako hau esan zuen: “Eta eskerrak emateko ordu honetan zelan ahantz Juan Anjel Etxebarria, gerrosteko lehenengo santurtziar euskaldun eta euskaltzalea, idazlea eta irakaslea, euskararen suak eraginda sufrimenduz hornituriko bizitza eskaini ziona Euskal Herriari. Izan bedi gomuta hau harenganako justizia egiten hasteko lehen pausoa!”
Bestela, Euskal Idazleen Elkartearen presidente izendatu zuten 1997an, eta kargu hartan egon zen 2001 arte.
Langile porrokatua, euskalkiak eta beste hizkuntza batzuk ere ikasi zituen, tartean kataluniera.
Halaber, Aralar alderdi politikoko kide eta bultzatzailea izan zen.
Bat-bateko heriotzak gazte harrapatu zuen 2004an, 50 urte besterik ez zuela, bizileku zeukan Bilbon.

Juan Kruz Igerabide Sarasola (Aduna, Gipuzkoa, 1956ko martxoaren 24a - ) euskal idazlea da, literaturaren alor ugari jorratu dituena eta Haur eta Gazte Literaturan lan ugari argitaratu dituena. Sari garrantzitsuak jaso ditu. Besteak beste, Haur eta Gazte Literaturako Euskadi Saria 1999an, eta Espainiako Kritika Saria birritan, 1994an eta 2003an.

Pierre Duny-Pétré (Donibane Garazi, Nafarroa Beherea, 1914ko apirilaren 3a - 2005eko martxoaren 24a ) euskal idazlea izan zen. Heguitoa edo Piarres ere deitua.
Erresistentzian hartu zuen parte Bigarren Mundu Gerran, eta, alemaniarrek bost aldiz atxilotu bazuten ere, bostetan egin zuen ihes. Okzitaniako Tolosan egin zituen Filosofia eta Letretako ikasketak. Herria, Gure Herria, Enbata, Gure Almanaka, Pan Pin eta Euskalerriaren Adiskideak elkarteko aldizkarietan egin zuen lan, besteak beste. Euskaltzain urgazlea izan zen 1963. urtetik aurrera.

Aita Santi Onaindia Baseta (Amoroto, Bizkaia, 1909ko martxoaren 24a - Gasteiz, Araba, 1996ko otsailaren 11) euskal idazlea, karmeldar fraidea, apaiza eta itzultzailea izan zen. Euskaltzain ohorezko (1979) eta 1991z geroztik EIZIEko ohorezko bazkidea izan zen.

Txomin Jakakortajarena (Berastegi, Gipuzkoa, 1906ko abenduaren 19a - Berastegi, 1993ko martxoaren 24a) euskal idazlea, itzultzailea, apaiza eta erlezaina izan zen.

Fo, Dario. Italiako antzerki idazle, antzerti zuzendari eta antzezlea (Leggiuno Sangiamo, 1926 - Milan, 2016). Bere lehenengo antzerki lan satirikoak kabaret eta areto txikietarako egin zituen. Fanca Rame antzezlearekin ezkondu zen, eta Campagnia Dario Fo-Franca Rame taldea eratu zuten 1959an. Italiako telebistan egindako ikuskizunek eta antzerki lan umoretsuek fama handia ekarri zioten bikoteari; politika zuten gai nagusia, zorroztasun handiz aztertuta. 1968an Nuova Scena talde berria sortu zuten, Alderdi Komunistarekin harremanak zituena; 1970ean La Comune antzerki taldea eratu zuten, eta parkeetan, eskoletan eta leku publikoetan antzerki emanaldiak eskaini zituzten. Lan nagusien artean: Morte accidentale di un anarchico (1974, Anarkista baten ustekabeko heriotza) eta Non si paga, non si paga! (1974, Ez dugu ordainduko, ez dugu ordainduko!), Clacson, trombette e pernacchi (1981, Izuaren aurpegia). Nobel saria izan zen 1997an.

Longfellow, Henry Wadsworth. Estatu Batuetako poeta (Portland, Maine, 1807 - Cambridge, Maryland, 1882). Hizkuntza irakaslea izan zen Harvard-eko unibertsitatean. Outre-Mer (1834-1835, Itsasoz haraindian) bere lehen obran Europan (Frantzia, Espainia, Italia, Alemania) izan zeneko gorabeherak agertu zituen. Voices of the night (1839, Gaueko ahotsak) bildumako zenbait poema oso ezagun egin ziren. Evangeline idazlanean (1847) berriz, akaiarren aurkako esetsaldi mingarria islatu zuen. Longfellow-en obrak arrakasta handia izan zuen XIX. mendean zehar Estatu Batuetan eta Europan. Harenak dira halaber, The Song of Hiawatha (1855, Hiawathako kantua, B. Hidalgok euskaratua) eta The Tales of a Wayside Inn (1863, Errepide ondoko ostatuko ipuinak) obrak.

Verne, Jules. Idazle frantsesa (Nantes, 1828 - Amiens, 1905). Zuzenbide ikasketak hasi zituen Parisen baina bertan behera utzi eta dramak idazteari ekin zion; hartan ordea ez zuen arrakasta handirik lortu. 1863an, Magasin d'Éducation et de Récreation aldizkarian Voyages extraordinaires, Cinq Semaines en ballon (Bost aste globoz) fikziozko obra idatzi zuen, sekulako arrakasta lortu zuena. 1872an Amiensen hartu zuen bizilekua eta fikziozko bidaietan oinarritutako beste lau obra kaleratu zituen: Le Voyage au centre de la Terre (1864, Lurraren erdirainoko bidaia), De la Terre à la Lune (1865, Lurretik Ilargira), Vingt mille lieues sous les mers (1873, Hogei mila legoa itsaspean) eta L'île mystérieuse (1874, Misteriozko uhartea). Vernek ondorengo urteetako aurrerapen zientifiko ugari iragarri zituen bere lanetan (itsaspekoa, telebista, espaziorako bidaiak), eta zientzia fikzioaren aitatzat hartua da horregatik. 1873an, kapituluz kapitulu, Tour du monde en quatre-vingt jours (1873, Munduari ingurua 80 egunetan) maisu lana argitaratzen hasi zen, Le Temps agerkarian. Vernek gazteentzat ezezik helduentzat ere idatzi zuen: Edgar Allan Poeren omenezko Le Sphinx des glaces (1897, Izotzetako esfingea), Hier et demain (1910, Atzo eta bihar) eta L'étonnante aventure de la mision Barsac (1920, Barsac misioko balentriak).