Andima Ibiñagabeitia Idoiaga (Elantxobe, Bizkaia, 1906ko urtarrilaren 26a - Caracas, Venezuela, 1967ko azaroaren 2a) euskal idazlea eta itzultzailea izan zen. Bere artikuluak sinatzeko Elentxun, Norbait, Ibiñaga eta Idoyaga ezizenak erabili zituen, besteak beste. 1961ean euskaltzain oso egin zuten.
Jokin Zaitegirekin elkarlanean Euzko Gogoa literatura aldizkaria sortu zuen Guatemalan. 1967an Caracasen Eman aldizkari elebidunaren sortzaile eta zuzendari izan zen eta hiri beretik egiten zen Irrintzi agerkaria zuzendu zuen denbora batez. Besteak beste, Euzko-Deya, Gernika, Olerti, Alderdi, Egan, Irrintzi aldizkarietan kolaboratu zuen. Euskararen noranahikoa bultzatzeko asmo sendoarekin, klasiko latindarren itzulpengintza izan zen bere arduretako bat. Artikuluetan euskal literaturaren historia eta literatura-kritika landu zituen. Aldizkarietan han-hemen hainbat itzulpen ere argitaratu zituen.

Imanol Elias (Azpeitia, Gipuzkoa, 1936ko urtarrilaren 1a - 2013ko urtarrilaren 26a) euskal idazlea eta politikaria izan zen. Antzezlan eta ipuin idazle, olerkari, herriko kronikari eta istorio biltzaile izateagatik nabarmendu zen. Politikagintzan, Azpeitiko alkatea izan zen 1983-1985 tartean.

Jean Baptiste Constantin (Urdatx, Zuberoa, 1847ko irailaren 5 - Atharratze-Sorholüze, Zuberoa, 1922ko urtarrilaren 26) euskal idazlea.

Mikel Ibarguren Errasti (Zestoa, Gipuzkoa, 1967ko urtarrilaren 26a - ) euskal idazle eta ETAko preso ohia da. Frantziako Fresnes eta Espainiako Soto del Real espetxetan eduki zuten preso. Gaur egun Hendaiako lantegi batean egiten du lan.
2007an Irun Hiria Literatura Saria jaso zuen Ahapetik poesia-liburuagatik.

Pedro (edo Pello) Mari Otaño Barriola (Zizurkil, Gipuzkoa, 1857ko urtarrilaren 26a – Rosario, Argentina, 1910eko maiatzaren 6a) bertsolaria eta euskal idazlea izan zen. Batez ere bertso paperengatik zen ezaguna (ez zuen jendaurrean kantatzen, eztarri arazoak zituelako), baina poesia ere landu zuen. Gaur egun oraindik oso ezagunak dira Ameriketatik bidaltzen zituen bertso paperak. Otañoren bertsoen ezaugarri nagusietako bat lirismoa da; izan ere, herriaren izpiritua inoiz baztertu ez bazuen ere, haren bertsoek sarritan poesia landuaren balioa dute.

Nerval, Gérard de. (Jaiotza izenez Gérard Labrunie). Frantses idazlea (Paris, 1808 - Paris, 1855). Poesia, hitz laua antzerkia eta itzulpenak egin zituen. 1828an Goetheren Faust itzuli zuen frantsesera, Goethek berak goraipatu eta Berliozek Damnation de Faust sortzeko erabili zuena. Alemanian bizi izan zen, hango erromantikoen eragina izan zuen eta Hoffmann-en ipuinetan oinarritutako ipuin liburu bat argitaratu zuen (1832, La Main de gloire, Aintzazko eskua). 1834an Jenny Colon antzezleaz maitemindu zen; harreman horrek eragin handia izan zuen bai bere idazlanetan, bere liburu askotan idealizatutako pertsonaia izan baitzen, bai bere bizian, areagotu egin baitzuen Nervalek errealitatea eta ametsa nahasteko zuen joera, gerora eromenera eta azkenean bere burua hiltzera eraman zuena. 1841ean eroetxe batean sartu behar izan zuen. Geroago bidaldi luze bat egin zuen Egipto, Siria eta Turkian zehar eta oroitzapen horiek eta fantasia bitxiak nahastuz Voyage en orient liburua argitaratu zuen 1851an (Bidaldia sortaldean zehar). 1849an eta 1854an eroetxean egon zen berriro eta 1855ean Parisko kale batean urkaturik aurkitu zuten. Bere bizitzako azken aldian argitaratu zizkioten liburu gehienak: Les illuminés ou les précurseurs du socialisme (1853, Argituak edo sozialismoaren aitzindariak), Les filles du feu (1854, Suaren alabak), Les Chimères (1854, Kimerak), Aurélia ou le rêve de la vie (1854, Aurelia edo bizitzaren ametsa).