Jean Etxepare Landerretxe (Jatsu, Nafarroa Beherea, 1937ko urriaren 31 - Hazparne, Lapurdi, 1961eko abuztuaren 10a), "Jean Etxepare gaztea" gisa eta "John de Cize", "Ihizgorri", "Don Xixtu"'' ezizenez ere ezaguna, euskal idazlea izan zen. Artikulugile izan zen batez ere Etxepare.

Mikel Azurmendi Intxausti (Donostia, Gipuzkoa, 1942ko abenduaren 10a) euskal idazlea eta itzultzailea da.

Grazian Adema —goitizenaz Zaldubi— (Senpere, Lapurdi, 1828ko apirilaren 14a - Baiona, Lapurdi, 1907ko abenduaren 10a) euskal idazlea. "Zazpi euskal herriek" olerki abertzale ezagunaren egilea izan zen. Elizgizona zen. 1875ean, Baionako ohorezko kalonje zela, ekin zion euskaraz idazteari.
Olerkari gisa nabarmendu zen eta berak jartzen zien musika bere bertsoei.

Dickinson, Emily. Estatu Batuetako poeta (Amherst, Massachusetts, 1830 - Amherst, 1886). Legegizon baten alaba zen, eta giro guztiz puritanoan hazi zen. Amodio galdu baten ondoren bizimodu bakartia egin zuen. Ia mila zortziehun poema idatzi bazituen ere, Dickinson bizirik zela hamabi baino ez ziren argitara eman, denak ere egilearen borondatearen kontra. Hil ondoren bere ahizpa Laviniak ehun eta hamabost poema eman zituen argitara. Bere poema bilduma nagusiak hurrengo urteetan argitaratu ziren: Bertso bilduma (1891), Eskutitzak (1894), Poemak (1896) eta The single hound (1914). Estatu Batuetako XIX. mendeko literaturako poeta lirikorik handienetakoa izan zen Emily Dickinson.

Pirandello, Luigi. Idazle italiarra (Agrigento, 1867 - Erroma, 1936). Merkatari familia aberats bateko semea zen; filologia ikasketak egin zituen Erromako unibertsitatean eta Bonn-ekoan. Erroman hartu zuen bizilekua eta literaturgintzari ekin zion bete-betean. Lehen lanak poesiazkok izan baziren ere, kontakizun liburuak eta eleberriak idazten hasi zen berehala, estilo errealistaz betiere: L'esclusa (1901, Egotzia). Ekonomia arazo larriak izan zituen 1903an, eta italiera irakasle izan zen aldi batez; bestalde, garai hartan bere emaztea zoratu zen eta erietxe batera eraman behar izan zuen, betiko, 1919an. Horrek guztiak eragin sakona izan zuen idazlearengan eta hasierako errealismoa eguneroko munduaren izaera errealari buruzko hausnarketa bihurtu zen. Horren erakusgarri dira Il fu Mattia Pascal (1904, Mattia Pascal zena) eta La vida nuda (1910, Bizitza gordina) kontakizun bildumak. Dramagile gisa nabarmendu zen, ordea, Pirandello: haren antzerkian umoreak garrantzia du, betiere ilusioa eta errealitatea nahastuta. Cosi è, si vi pare (1917, Hala da, hala iruditzen bazaizue), Enrico IV (1918, Enrike IV.a), Sei personaggi in cerca d'autore (1921, Sei pertsonaia autore bila; obra horrekin hasi zen Pirandelloren arrakasta, bai ikusleen, bai kritikaren aldetik); eta amaitu gabeko I giganti della montagna (1936, Mendiko erraldoiak). Literaturako Nobel Saria izan zen 1934an.