Bernardo Estornes Lasa (Izaba, Nafarroa, 1907ko maiatzaren 11 - Donostia, 1999ko abuztuaren 10a) kulturagilea eta euskal idazlea izan zen.
Halaber, Mariano eta Jose anaiak izan zituen. Marianorekin batera Auñamendi argitaletxea sortu zuen 1933an.

Joanes Urkixo Beitia (Bilbo, Bizkaia, 1955eko ekainaren 11) euskal idazlea da. Euskal filologian lizentziaduna da. Zinema eta telebistako gidoigilea, eta film eta telesailen itzultzailea, lanbidez.

Joan Antonio Mogel Urkiza (Eibar, Gipuzkoa, 1745eko abenduaren 6a - Markina, Bizkaia, 1804ko maiatzaren 11) euskal idazlea eta apaiza izan zen, euskarazko lehen eleberria (Peru Abarka) idazteagatik ezaguna.
Haren iloba Bizenta eta Juan Jose Mogel ere euskal idazleak izan ziren.

Julian Alustiza Jauregi, Aztiri (Gabiria, Gipuzkoa, 1913ko urriaren 30 - Arantzazu, Gipuzkoa, 2005eko maiatzaren 11), euskal idazle, poeta eta sermoilaria izan zen, Gabiri herriko "Aztiri" baserrian jaioa, eta hau goitizentzat hartua. Valladoliden apaiz frantziskotar ordenatu zen eta Tolosa eta Zarauzko komentuetako nagusia izan zen.
Sermoilaritzan dohai berezia zuen, erabiltzen zuen hizkuntza aberatsarengatik. Gaztelan, Erriberan, Arantzazu eta Gipuzkoa eta Nafarroa hainbat herritan ibilitakoa. Azken 50 urteak Arantzazun eman zituen.

Cela, Camilo José. Espainiar idazlea (Padron, 1916). Medikuntza, Letrak eta Zuzenbidea ikasten hasi zen, baina ez zituen bukatu. Gerra zibilaren ondoren enplegatu gisa aritu zen lanean bulego batean, eta dirudienez hantxe idatzi zuen 1942. urtean La familia de Pascual Duarte eleberri famatua, literatura lantzera bultzatu zuena (Paskual Duarteren sendia, Luis Jauregi «Jaurtakol»-ek euskaratua, 1967). Espainiako gerraondoko literaturan leku berezia izan zuen liburu honek, harekin hasi baitzen Espainiako eleberrigintzaren berrikuntza, bai gaien aldetik, bai idazkera aldetik. Nolanahi ere, errealismo naturalista abiapuntu harturik, eta adierazpide herritarrak erabiliz, eleberri eta kontakizun ugari eman ditu, umorea, satira eta behaketarako joera berezia erakusten dutenak: Pabellón de reposo eta Nuevas andanzas y desventuras del Lazarillo de Tormes (1944) eleberriekin teknika berriak hasi zen erabiltzen; La Colmena (1951); La cátira (1956), Tobogán de hambrientos (1962); San Camilo 1936 (1970), Oficio de tinieblas (1975). 1976. urtean Diccionario secreto eta Enciclopedia del erotismo lanak argitaratu zituen. Bidaia liburu ederrak ere idatzi ditu: Viaje a la Alcarria (1948), Del Miño al Bidasoa (1952) eta Viaje al Pirineo de Lérida (1965). Espainiako idazle ospetsuenetakoa da une honetan. 1980. urtean Literatura Nobel saria eman zioten.