Bizi nintzena bakean
1
Bizi nintzena bakean
Aitamekin batean,
Tratulari bat sartu zitzaitan une gaberik etxean,
Ez baitzen handik jalgi kanporat ni zakuan sar artean.
2
«Amerikako bidea
«Har ezazu, jaun gaztea!
«Erranen dautzut nola bizi den toki hetako jendea:
«Hemen kobrea bezain nasaiki han badabila urhea!»
3
Orduan nintzen harrotu,
Gogo guzia berotu.
Abisu frango izan nituen, ez bainioten behatu.
Ni zoro bezain hura ernea, laster ninduen beretu.
4
Diru goseak nerama,
Utzirik ait-eta-ama!
Arrosa-petik jalgi ordutik, arrantzetan hatzemana:
Nahigabetan beti bizi da zuhur ibiltzen ez dena.
5
Untzian hasi senditzen,
Damuek bihotza zaurtzen:
Ezker ta eskuin begira, bainan... urik baizik ez ikusten:
Haize-tenpestek, masten karraskek zain guziak ikaratzen!
6
Heldu naiz azken buruan
Gogoa naukan lekuan.
Neure etxean nintuetarik atseginak inguruan,
Orai hemen naiz, dohakabea, nehor gabe desterruan!
7
Bizi naiz atsegabetan,
Beti hasgorapenetan:
Damurik nintzen noizpeit fidatu bertzen solas ederretan.
Geroztik hunat urrikitu zait probetxu gabe bortzetan!
8
Bidali diet amari,
Zertaz nagon hemen eri:
Zerbait laguntza egin dezola nigarrez dagon haurrari,
Ahalik balitz, nahi bailuke sortu-lekurat itzuti!
9
Ene haurride gazteak,
Ez segi ene bideak!
Ur kiretsetan edan izan du zuen anaia maiteak!
Hemen egunak luze doazko, nola herrian urteak!
10
Hemen nago, lazatua,
Doluz-minez higatua,
Berriz aldi bat ikusten badut sortu herriko zerua,
Han biziko naiz lehen bezala, galtzen ez badut zentzua!
