Beranteko urrikiak

 1

 Bizi nintzena bakean

 Aitamekilan batean,

 Tratutari bat sartu zitzautan uste gaberik etchean,

 Ez baitzen handik jalgi kanporat ni saretan sar artean.

 2

 - «Amerikako bidea

 Har ezazu, jaun gaztea,

 Erranen dautzutt nola bizi den leku hartako jendea:

 Hemen kobrea bezain nasaiki han badabila urhea!».

 3

 Orduan nintzen harrotu,

 Gogo guzia berotu.

 Abisu frango izan dut bainan ez naiz nehori behatu:

 Ni zoro bezain hura ernea, laster ninduen beretu!

 4

 Diru goseak nerama,

 Utzirik aita ta ama:

 Arrosa petik jalgi orduko arrantzetan hatzemana,

 Nahigabetan beti bizi da aiter behatzen ez dena.

 5

 Untzian hasi senditzen

 Damuak bihotza zaurtzen:

 Ald'orotara begira, bainan urik baizen ez ikusten:

 Haine-tenpestak, masten karraskak, zain guziak ikaratzen.

 6

 Sartu naiz azken buruan

 Gogoa naukan lekuan:

 Neure etchean nituelarik atseginak inguruan,

 Orai hemen naiz, dohakabea, nehor gabe desterruan!

 7

 Bizi naiz nahigabetan,

 Beti hasgorapenetan:

 Damurik nintzen noizbait fidatu bertzen solas ederretan;

 Geroztik hunat urrikitu zait probetchu gabe bortzetan!

 8

 Ene haurride gazteak,

 Ez segi ene bideak!

 Ur kiretsetan edan izan du zuen anaia maiteak:

 Hemen egunak luze doazko nota herrian urteak!

 9

 Bidali diot amari

 Zertaz nagon hemen eri:

 Zerbait laguntza egin dezola nigarrez dagon haurrari,

 Ahalik balitz nahi bailuke sortu-lekurat itzuli.

 10

 Hemen nago lazatua,

 Dolu-minez hiratua.

 Ikusten badut berriz aldi bat Eskual-herriko zerua,

 Hon biziko naiz lehen bezala, galtzen ez badut burua.