Arranoak bortietan

 1

 Arranoak bortietan

 gora dabiltza hegaletan;

 ni ere lehen andereki ebilten khanberetan;

 orai aldiz ardura-ardura nigarra dizit begietan.

 2

 Hartzen dit of izioa,

 Iratirat ulhañ benoa;

 nula beitut bizioa oihanetan khantatzekoa,

 abis hunik emaitez eta egia erraitez banoa.

 3

 Ahaire hau zahar umen da,

 duda gabe ene adin beita;

 huntan nahi dit khantatu eta zuin den gazte perfeita:

 gezur guti erraile beita, umil, eta series feita.

 4

 Arrotsaziak eder lilia,

 zuhain berak du elhorria;

 amorio traidoriak berarekila azotia.

 Hala dio, borgatiak: begira trompa, en haurridiak!

 5

 Aitak diozu alhabari:

 «Nun abila, laidogarri?»

 Alhabak bertan aitari gezur zunbait abis hunen sari.

 Orai bera dolugarri, martir beitateke sarri.

 6

 Orai bera doluturik dago,

 bai, bena berantu zaio;

 herritik Joan nahiago, egoitia laido beitzaio;

 hil baledi aldiz orano hobian sarthu nahixago!

 7

 Hanbat duzu aflijiturik,

 libertatia galdurik,

 phena dolorez kargaturik, osagarriz gabeturik,

 horik oro berak erazirik, amorioak traditurik.

 8

 Lau urtheko haur gaixoa,

 leial duk hire amorioa,

 hitan dezagun har etsenplu huna, mailha protsimoa.

 izunkeriak eitzi, eta zerbutxa zeluko Jinkoa.

 9

 Khantore hoien agitian

 ulhañ nintzan ni bortietan.

 Phasatzen peko oihanian, abis hunik emaiten benian,

 dausen ere ezin sinhets-eraziz, bankarot egin aiherrian.

 10

 Hartz handi bat oihan hartan

 Nihauri so jarre zeitan:

 hortzak xuri, lephoa lodi, begiak gorri beitzutian,

 khantoren egitia eitzirik, arra-bankarot egin nian.