Auzapez zenari
A.E.
1
Niger ainitzez, eginak ditut, kantu trixte hunen gaiak
Aipatu nahiz, mundu huntarik, bertzerainoko pidaiak
Ezin hobeki, hasi zirela, herritar baten eztaiak
Huna nun daukun, Jaun mera joan, Jainko maitearen deiak.
2
Zer bilakatu, daiken ez dakit, eztailiarren bihotza
Ordu artean, heiekin zena, hanxet ikusiz hil hotza
Gauza horrek daut, gogorat eman, Haustez aditu solasa
Gizon bakotxak, behar duala, orroitu dela errautsa.
3
Uste gabean, herri barnerat, sartu baitzauku berri hau
Ainitzen gisa, ni ere bihotz, barren barrenetik jo nau
Pentsatu baitut, etxekoeri, nigarrez egun eta gau
Ari beharrak, andre bat eta, haurrak aldiz zirela lau.
4
Haur maite onak, ezin egina, gaur zuen kontsolatzea
Ene. partetik, jakin izan dut, zer den aitaren galtzea
Gaixo amari, zuentzat alta, da nigarren xukatzea
Mundu huntarik, joana gatik, aita berdin maitatzea.
5
Adin betean, Jaun Mere zaitu, ereman zure adinak
Zorte hortarik, ezin eskapa, lur huntan bizi garenak
Etxean eta, herri osoan, penetan baitira denak
Zeru aldetik, ezezta otoi, guzien dolore minak.
6
Buruzagi bat, ez daike izan, argi guzien jabea
Denen gostua, egin dironik, Jainkoaz kanpo badea?
Den hoberena, izana gatik, nahi ginuke hobea
Batto delarik, ezin ohartu, zonbat hitsa den gabea.
7
Herriarenzat, sail dorpe hori, ez dadila nehoiz geldi
Norbaitek ongi, segi dezala, zuk hasia zen aspaldi
Zuretzat aldiz, betiko argi, eta bake izan bedi
Zeruetako, aingeruekin, otoitzez dago Iholdi.
8
Hedoi ilun bat, agertu zauku, zeru urdin baten zolan
Nun nahi eta noiz nahi ere heriotzea da alhan
Auzapez dena, ordaint ditake, horrek emana gatik lan
Senhar bat eta, lau haurren aita, ez daizke egin sekulan.
