Nolatan aantzi
Artola, R.
Ongi gogoan daukat oraindik
Noiz nun azkenez ikusi;
Geroztik aren oroitzapenaz
Ezin naiteke ai! aantzi!
SORTZE-GARBI jai-egun arratsaldea zan.
Gizon ta emakumez, ezin geiagoan
Eliza gaņezka.
Fede bizi, sendoaz, otoitzcan sutsu,
Estarriak ler-zoriz, alai ta kerncntsu
Guziok abeska:
Esan senti alaia nola da irtezen
Argitasunez dana duala betetzen?
Ala zure sorreran agertu ziņaden,
Zeru-lurrak graziaz ziņuzula alaitzen.
Kanta dezagun alai, biotz-biotzetik
MARIA'ren izena gloriaz beterik.
Ez dala guretzako naigabe ta miņik,
Lagundutzen ba'digu Birjiņak zerutik...
Aldarean an zegon, jantzi urdin-zuri,
BIRJIN ERRUGABEA, eder, zoragarri,
Ezin ederrago;
Amabi izar izpitsu, burestun antzera
Ta illargi-adar bitxia ooņetatik bera
Ainbat dizdizago.
"AGUR!-zion apaizak-JAINKOAREN AMA!
Sortzetik guztiz eder ta garden zerana,
Ezin ta geiago!
Udaberri-goizeko egun sentiera
T'edur zuria baņo garbiago zera,
Askoz garbiago!
"Jatorrizko erruak kutsutu gabea,
Ta JAUNA'ren emaitzez oparo betea,
Sorkari goena!
Bere Ama zindezen, Siniskai gelgarri!
Altsuak egin zindun Andre aratz, garbi,
Bikain-bikaņena!
"Loikeri-lizunetan arrunt murgildua,
Iņoiz ez bezelaxe dakusgu mundua,
Gezar-zorungabe.
Urolde beltza gaindik ikusten zaitugu,
Onbiderazle indartsu, goi-bizitz eredu,
BIRJIN ORBANGABE!
"Nai ta ez bear ditu gaurko gizadiak
MARIA'ren antzeko neskatil garbiak,
Aratz eta alaiak;
Beiņola Nazaret'en entzun zan AGURRA,
Aingerua'ren mezu zerutar xamurra
Entzuteko gaiak?"
Elizkizun ederra amaitu zanean,
Oraindik lagun batzu ikus zitezkean
Eliza-barnean.
"GOROSPE" baserriko Jaxinta ta Malen,
Ta beste bi neskatxa gelditu ziraden
Luzaro otoitzean.
Lauak ziran biziki eder ta liraņak,
Biotz-garbiko gazte maratz eta apaņak,
Ta gorputz-lerdenak.
Jaxinta'k, alabaņa, berdiņik etzuan;
Doai ta edergarri guziak zituan.
Bere ta besteenak.
..................
"Oi! hura nolako!
Ez zan ttipi, ez handi,
Bai bien arteko.
Begia zun ederra,
Urdin, ezti oro,
Bihotzian..."
Bai! Goiz-intza landetan oi dan bezelaxe,
Usterik gabe emeki sar zitzaidan axe
Biotz-barruraņo.
Alako maitetasun goxo eta legun,
Alako zirrararik nere baitan ez nun
Senti egundaņo.
...............
Ez da, baņa, arrosarik arantzarik gabe.
Ori egia danentz zertarako galde?
Badakit ai! naski.
Arestian nedukan poz-atsegin ordez,
Gerta nintzan batipat oņaze garratzez
Mingozturik aski.
Alkar-lagun gazteak, atsalde berean,
Etxera zoazela izketa alaiean
Burni-bide zear...
......!!! ......!!! Ai, ama!!!
Tximist-gurdi zazkarrak Jaxinta darama.
Jesus, milla bidar!!!
Bcrtsolan nola azaldu alako triskantza?
Gaztea'ren gorputza zatiturik datza
Amaika puzketan.
Alde batetik buru, zango ta belaunak;
Emen eta or errai, inuņ eta garunak...
Dana odoletan!
..............
Au al dut arestiko Lore eder txarmana?
Nere biotz-begiko Jaxinta laztana?
Birjiņa maitea!!!
Ainbat maite zindunak ori zun merezi?
Zergatik duzu, baņa, orrela gaitzetsi
Jaxinta nerea?
..............
Biaramon goizean nuenean jakin
Neska'k egiņik zula, soin ta gogo birjin
Irauteko ziņa,
Barren guzia urratuz etsia artu nuan.
Egia aitor dezadan: Iņolaz ez nintzan
Arentzako diņa!
Ta begiak lauso, negar-intzetan,
(Artean minbera bainun zauria)
ZERUko AMA'ri ziņ berezia
Gogoz nion egin era onetan:
Begira nazazu zure oņetan
Biotz-garbidunen maitale eztia!
Gaurtik bein-betiko, naizen guztia
Zurea izan nai dut bene-benetan.
Zer dizuket opa AMA maitea?
Tori zazu nere GAZTE-LOREA
Garbitasun-lore zuri-gorria.
Bezat gorde mardul, ezea;
Ildura bearrez zauriz betea,
Baņa ZURE ederrez ta argiz jantzia!!!
