Nere biotz-min-oyarra
Artola, R.
Irun'go Erregiņa, Junkal'eko ama!
Dizudan maitasunak narakar Zugana
Bertsook kantatzera.
Nola, baņa, zaitzaket kanta nik bertsotan,
Zeru eta lurreko izaki orotan
Gorena bait-zera?
Jainkoak egin zinduen Beretzat ederren.
Bere Ama zindezen egin zindun gurden,
Aratz eta garbi.
Graziaz beteriko baratze-atsegin,
Sortzetik orbangabe, Ama izanik Birjin,
Nolako mirari!
Garbitasun guzien sortzalle zera Zu!
Egun-senti argiko eguzki-leiņuru
Dizdiraz jantzia.
Gurarien atseden, griņaren urgeldi,
Gogo-egartientzat iturburu zuri,
Emankor, joria.
Nere biotz au, arren, susper zeru-miņez.
Goritu zazu zure ederraren printzez,
Andre Mari-Eder.
Ederrak maiz jartzen nau erdi-zoraturik...
Zora nazazu, beingoz! Zu bezin ederrik
Ezpaituket ezer!
Santutasuna nai dut, argira naraman.
Garbitasuna nai dut Zureatik edan,
Atsegin natzaizun.
Bekit zuganatzeko egaldi kantua.
Garden-gardena zeran Birjiņa argitsua,
Eskari au entzun!!!
