inprimatu
Erriochoa bere bidean
Izenburua:
Erriochoa bere bidean
Sinadura:
Artola Larrañaga, Ramon
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Artola, Ramon

Argitalpena:
Euskal-Erria.
Urtea:
1886
Argitalpenaren urtea:
14
Alea:
Orrialdea:
393-395

 

 

 

 

faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


Erriochoa bere bidean

 

Artola, Ramon

 

 Askaturik arkaitz chinchur

 batean erriochoa,

 dijoa bidean chur chur

 chirrist egiñaz gaisoa.

 

 Seaska jaiotokia

 izandu zuben mendiyan,

 eta bear du obiya

 izan itsaso aundiyan.

 

 Bere joanera luzean

 zenbait suerte trukatu

 igarorik, beardu an

 bizi tristea bukatu.

 

 Jotzen du mendiskaz bea,

 kemenak zaizka eskasten,

 joan bidea du obea,

 bañan geldiko da azten.

 

 An eten, emen jo koska,

 salta, joan, asi, gelditu,

 bideak biurrak dauzka,

 nai arren zuzen segitu.

 

 Atariko idi ta beiyak,

 jachirik bere lurrera,

 ankaz mugiturik loiyak

 zikin uzten dute bera.

 

 Eta dijoa igesi

 kristal len zana argiya,

 berriz nairik erakutsi

 bere kopeta garbiya.

 

 Bat batez emanik jira

 mendi baten egalari,

 kentzen da andik erdira

 itzul egiñaz berari.

 

 Zeñeran pozturik oso

 abiatzen dan lasaitzen,

 bañan uste gabe preso

 du bere buruba jartzen.

 

 Allegatzen da esturan

 errota zarcho batera,

 gero zilipurturik an

 dediyen gaizki atera.

 

 Triskillatuba guztiya

 kentzen da indarrak illik,

 iri batetik biziya

 daramakila zintzillik.

 

 Malko lodiyak emanaz

 dijoa irtena gaizki,

 biotza darama penaz,

 nora dijoan eztaki.

 

 Ala, du erraz chirristen

 alderdi labañetara,

 non segiruban dan jaisten

 leku pintatubetara.

 

 Ala asten da trebesten

 arboldei ostoz jantziyak,

 nola estropozka jotzen

 suge-leku ta sasiyak:

 

 Non segiruban gordetzen

 dan mendi biren tartean,

 ikusi dedin erortzen

 gero arkaizte batean:

 

 An betaz, betaz azaltzen

 zaiola toki alaiya,

 ostoz ta lorez estaltzen

 dan leku oso galaiya:

 

 Segitzen dubela pauso

 neke gabeko eztiyan,

 preskuran usai gozozko

 estaliyaren azpiyan.

 

 Bañan bezturik odoiya

 turmoi turrunbak aitutzen

 badira, etenik goiyak

 urak bea dute jotzen.

 

 Eta orduban loditzen

 asirik erriochoa,

 denboraz ezta kabitzen,

 bere tokiyan gaisoa.

 

 Eta alde denak joaz

 ezin jarraituz ur lodik

 pasatutzen da itoaz

 ibarretako artadik.

 

 Segitzen dubela ala

 bere bidean joan ta joan,

 urruti ikusten dala

 lasterka nola dijoan.

 

 Bañan lasterka nola joan

 ala ibiltze geldiyan,

 obiratzen da gero an

 itsaso zabal aundiyan.

 

 Erriocho ur argiya

 ekaiztez dalako loitzen,

 ¿nork daki diña garbiya

 dan gero itsasoratzen?

 

 ......................

 

 Gizadia da au bera,

 alkarren baidute antza,

 erriochoak gu gera,

 ura da aure ekanza.

 

 ¡Ai! zer lezio aundiyak

 onetaz jaso gintzaken,

 ¡ai! zeñek urak garbiyak

 itsasoratu litzaken.

 


inprimatu