Ernanin. (On Ignazio Uranga jaunari)

Artola, Ramon

 Agiñeko miñ gogor

 batekin Jose Juan,

 zan lengoan apiña

 ateratzera juan;

 eta apaitatzalle

 dendan ari zanak,

 utzirik beragatik

 apaitatze lanak,

 eman zion alki bat

 an eser zedilla,

 eta segiran asi

 zan tenaza billa:

 bere aiek iñola

 billatu eziñez;

 zebillela, zegoanak

 agiñeko miñez,

 esan zion: miñ asko

 det nik agiñ ontan,

 bart ere eztit utzi

 gau guziyan lotan,

 eta arren aguro

 atera nazazu,

 suprimentu ontatik

 arren libra nazu;

 eta ikusirikan

 besteak an ala

 ain oñaze gogorrez

 egon ezin zala,

 tenazikan billatu

 ezin zulako an,

 alikateak sartu

 ziozkan aboan;

 eta zituben indar

 guziyak emanik,

 berak batere artzen

 etzubela miñik,

 atera zion iru

 kolpetan agiña,

 aski lardakatuta

 lajarik mingaña:

 alaz ere basarri-

 tar kankallak ala,

 zion esan: Jainkoak

 bedeinka zaitzala;

 aundiya da paratu

 nazun deskantsuba,

 bere truk Jaunak eman

 dizula Zeruba;

 eta ura esanta

 kanpora dendatik,

 zijoala, apaita-

 tzalleak atzetik,

 eldu ta, esan zion:

 aizazu Jose Juan,

 pezta bat da kontuba

 ta pagatuta juan;

 ona da osasuna

 bai ere Zeruba,

 bañan bietana da

 pezeta, diruba:

 -¿pezeta? esan zion

 ezta jornal charra;

 ateratzeagatik

 agin bat bakarra;

 nik dituzun guziyak,

 nai badezu jarri,

 debalde aterako

 dizkitzut zerorri.