Erbi, ama eta umeak

Artola, Ramon

 Erbi umeak ama

 tentatzen zuben maiz,

 esanaz, denboraz ni

 emendik joango naiz;

 nik eztet kabi zulo

 onetan nai bizi,

 munduba nolakoa

 dan nai det ikusi:

 bañan amak jakiñik

 zer gerta zeikion,

 kabitikan mugitzen

 utzitzen etzion;

 esanaz, arterañon

 arentzako mendik,

 zirala bizitzeko

 gaitzurri chit aundik:

 ark esango ziola

 noiz utzi kabiya,

 eta noiz bear zuben

 kanpoan abiya,

 bañan pazienzirik

 diña ez izanik,

 umeak egiñ izan

 etzuben esanik;

 achitu zubenean

 itzultzeko era,

 saltoka zan zulotik

 kanpora atera.

 Lego erdin bat bide

 zubenean pasa,

 esan zuben,-au poza,

 oraiñ nago lasa;

 oek mendi aundiyak,

 oek gauza onak,

 eztaki oek berri

 kabiyan dagonak;-

 eta ala gozoro

 gora eta bera

 zebillela, jachirik

 erreka batera,

 an billatu zituben

 igelak kantari,

 ziranak eguzkitan

 ur eskiñan ari;

 eta ikusitzeaz

 allegatzez ura,

 denak segiran salta

 zutela putzura,

 esan zuben bere gan,

 oso arriturik,

 izutiya ninzala

 uste nuben len nik;

 bañan ikusten danez

 jende emengoa,

 da oraindik ni bañon

 izutiagoa;

 eta berak dabiltzan

 tokiyan ni ere,

 ibil nindeke noski

 beldurrikan gabe:

 eta pasa nairikan

 igari ur ura,

 ark ere salta zuben

 segiran putzura;

 bañan egiñ etzuna

 amaren esana,

 izan zan itoa ta

 urak eramana.

 .............

 Kontu onek ematen

 diguna aitzera,

 da, ongi esanik ez

 artzeko gaitzera;

 ongi lumatu gabe

 egan asten danak,

 arkituko ditula

 gero bere lanak.