Arratoiak eta zakurra. (Ipuia)

Artola, Ramon

 Arratoi bik urdaya

 zutelako jaten

 zakurra zan beraren

 zalanzan egoten,

 eta arrapaturik

 bietako bat beiñ,

 ortzen tartean zuben

 puska puska egiñ;

 lan artan ikusirik

 bere nagusiyak,

 nola arratoi illa

 echeko guziak,

 saritzat eman zien

 otordu eder bat,

 arrean egin zuben

 ederrena anbat.

 Esauaz: -bikoitzari

 kentzean biziya,

 izango zubela zer

 jana nai guziya;

 zakurra pozturikan

 aditu zubenaz,

 eta zegoala beste

 arratoia penaz,

 onek zion, an ere

 triskilla etzezan

 zulotikan buruba

 atera ta esan:

 -konponzio bat bear

 zutekela egiñ,

 ongi izan zitezen

 biyak alkarrekiñ;

 bada arratoi illak

 ark billaturikan,

 eramango zizkala

 agertu zitzan an,

 eta engañaturik

 aiekin nausiya,

 izango zubela zer

 jana nai guziya,

 bañan arretarako

 ark ere zer jana

 naiko zubela, egiñ

 ezkeroztik lana.-

 Zakurrak esan ura

 ontzat arturikan,

 etzan gertatu izan

 geiago gerrikan;

 ala palso ark eta

 arratoi azkarrak,

 maiz egiten zituzten

 otordu ederrak;

 modu artan zirala

 gozotoro bizi,

 ate zirriztutik beiñ

 zituzten ikusi,

 ari zirala plater

 batetikan jaten,

 eta alkarri beren

 kontubak esaten;

 orduban igarririk

 zerabilten tranpa,

 zakurra zuben egiñ

 bertan zanpa zanpa;

 eta emandakoan

 eman al-guziyak,

 echetikan bialdu

 zuben nagusiyak.

 ................

 Ispillucho onetan

 begira dezagun

 geren bururik gaizki

 para ez dezagun;

 ogi emalleakin

 traidorea danak,

 emango dizka bere

 burubari lanak.