¡O munduko denporea!

Arrese ta Beitia, Felipe

 Ikusi neban bein bada

 Gabez lotan nengoala,

 Egar agura guztizko zar bat

 Usoa legez joiala;

 Zer zan nik ez nekiala,

 Itandu neutsan ¿nor zara?

 Erantzun eustan "beti joan ta

 Biurtuten enazana."

 Sustoz iratzarri nintzan,

 Zer bear ete zan izan

 Agura arek esan eustana

 Biotzean sortu jatan;

 Zelan joan zeitekean

 Urrinduaz beti egan,

 Geiago onuntz itzuli baga

 Ezin asman izan neban.

 Gauza guztiak jitea

 Eukala neukan ustea,

 Gaur Eguzkiak iges ein arren

 Dauka biyar etortea;

 Amaitutean urtea,

 Barriro dator bestea,

 Mundua sortu zanik geiago

 An da betiko kantea.

 ¡Esan ezkutapentsua!

 Agureak aitatua,

 Asman ezinda gaba guztia

 Irago neban osua;

 Zer zan ez biurtzekua

 Atera ezinik kontua,

 Neure buru au egunerako

 Jarri jatan zoratua.

 Aztertu eta aztertu

 Ustez neban nik aurkitu,

 Etzan ikusi neban gauzea

 Ez gizon, ez ta aingeru,

 Ta gichiago deabru,

 Orretan nago seguru,

 Gaiztoen autzik iñondik bere.

 Ez neutsalako asmadu.

 Nozbait bururatu jatan

 Zelan guztizko zarra zan,

 Adanek aña urte beukala

 Ziertu daiket nik esan;

 Agaitik modu orretan

 Naita ez bear ak izan,

 Denporean irudi bizi

 Gizon zar baten ichuran.

 Egiten da beela jira,

 Gau-egunak ikusi da

 Baña denpora joandakorik

 ¿Noz atzera etorri da?

 Neure begiak begira

 Ezker eta eskubira,

 Nire guraso izan ziranak

 ¿Egun onetan nun dira?

 Joan bai, ta etorri ez,

 Askorentzat da uts legez,

 Denpdrak igel egiñagaitik

 Damurik artu baperez;

 Au etorri aren berez,

 Ezin geratu indarrez,

 Ez irabazi bein galdu bazan

 Urtuagaitik negarrez.

 ¡O munduko denporea!

 Zure balio andia

 Bardinduteko ez dira gauza

 ez zidar eta urria;

 ¡Askoren maitegarria!

 ¡Enetzat bildurgarria!

 Zara zorion edo charrera

 Garoazuzan zaldia.