Nobia Salzedo-ko on Pedro-ri koroia

Arrese ta Beitia, Felipe

 ¿Zergaitik biotzak ete deust

 Barruan egiten salto?...

 Zergaitik kantu bat egiñaz

 Nai daben umant bat jaso....

 ¡Ai! Baña ¿nun daukat egogi

 Miñ garbi leundu bat oso?

 ¿Nun daukat? nun daukat lira bat

 ¿Nun daukat? nun dot eroso?

 Erzilla ¿nun daukat zuk legez,

 Apolok ez badeust emon?

 ¿Nun daukat etorki gozoa,

 Au alda aurkitzen nai non?

 ¿Obeto egingo ete dot

 Isillik zokoan egon,

 Esanaz epelen antzera:

 Nigaitik bedi or konpon?

 Anyerusa Nerbiongoak,

 Ezin nei gauz ori egin,

 Umant bat eregi dagidan

 Argitu naizue ario;

 Zoakuz euskaldun famea,

 Ego luzeokaz urrin;

 Nobia Salzedo nor jakun

 Munduan zabaldu dedin.

 Umant aiñ onari gagokaz

 Oraindik koroe zorrez,

 Eta nik gaur gura neuskio

 Ornidu lora ederrez;

 Alako loracho politak

 Baña ¿nun billatu neikez,

 Kanpoak osoro neguan

 Erreta leyak badaukez?

 Ez deutsa ardura lorarik

 Neguak euki ez arren,

 Ereñotz berdeak zergaitik

 Ugari ditugun emen,

 Gañera kantariak dabiltz

 Erleak lorak lez batzen,

 Nobiak eukazan onkayak

 Eurakaz alabau dayen.

 ¡O! umant euskaldun argia!

 Goratu zinduket nai ta,

 Bizkaiko guraso legeche

 Benetan nik zaitut maita;

 Agaitik zeurorri koroi au,

 Jantziko deutsut gaur aita,

 Obea balitza bere duiñ

 Zergaitik zarean baita.

 Duiñ zara Nobia, zergaitik

 Zoliago zanik zaintzat,

 Bizkayan ez dot nik billatzen

 Arbola gurearentzat;

 Alanche bere orrizko dan

 Aro baten zaukat duiñtzat,

 Al-baneu onegaz orain nik

 Jantziko zinduket beintzat.

 ¿Zelan etzinduket jantziko

 Erriak aututa sarri,

 Arbola azpian gorenen

 Egiten baziñan jarri?

 ¡Zelan ¡o! zelan ez jantziko

 Foruak egonik larri,

 Madrillen bazeuntzen etsayai

 Miñean kandaua ezarri?

 ¡Ai! euki gaurdaño bagenduz,

 Zu lako zaintzallak lumaz,

 Zorigach andiok etziran

 Jazoko emen benturaz;

 Zu ziñan jadichi eziña

 Gaztelar choriak egaz,

 Arbolak arraso bat eukan

 Illteko miruak zugaz.

 Ea, bada, euskaldun onak,

 Frantzesta españar danak,

 Atondu daiguzan eskribuz

 Al diran kantuzko lanak;

 Zergaitik merezi deuskuzan

 Erritar onen bat zanak,

 Gugandik gaur artu dagizan

 Gloriak Nobia Jaunak.

 Gloriau begie gañera

 Bizkaiko trenak guztiak,

 Boteaz odeyak jo arte

 Ke baltz ta lurrun zuriak;

 Entzunik eurai oskar eta

 Christuzko soñu zoliak,

 Nobia tren-zale zanari

 Kantetan jarrai, mendiak.

 Eta nik gura-neuke-barriz

 Kalandriak legez igo,

 Kentetan: gaur dira eun urte

 Nobia jakula jayo;

 Nobia Nobia, Nobia,

 Sekula echaku illgo,

 Bitezar-tegiaz jaztea

 Zergaitik nai eban Bilbo.

 Azkenen glorian kantetan

 Gayarre izan nai neuke,

 Zergaitik seme onak legez

 Euskera euskun, bai, maite;

 Beronen susterrak billatzen

 ¿Nor jakun nekau ainbeste?

 ¿Nok gaitu Ama onen argi

 Errañuz aiñ asko bete?

 Tallu bat eregi begio

 Bizkayak marmolki arriz,

 Eregi dayola gure gañ

 Oñ aulki eder ta andiz;

 Edertu dakigun Bilboko

 Plaza bat alako jantziz,

 ¡Ze poza geunkean lastercho

 Egun an elduko balitz!

 Eun urte orain baditugu

 Mundura au jayo zala,

 Urrengo eunkian obeto

 Goratu egingo alda;

 Emendik ordura nor jakun

 jakingo deuskue ala,

 Gaur nor zan ez dakien askok

 Gizon aiñ argia zana.

 Umanten artean zakiguz

 -Nobia biztuten asi,

 Izarrak legeche kondairan

 Egiñaz guretzat argi;

 Ispillu ederra zaitugu

 Daizugun zuri ikasi,

 Zeu legez Arecha zainduten

 Ber-alde egiñik bizi.