Mayatzeko illean Jaungoikoaren Laztanari

Arrese ta Beitia, Felipe

 Kantari mistikor onen bizileku umillera

 zarrerri goitik erdu etorki argitsua,

 Nire arimeak batu begio arnaseari

 Ur korront garbi, ugari, gori ta galdatua

 Megope jainkotarra erdu, erdu egan beera,

 Biotz onek gura zaitu, soillik ez dan taupa eiten,

 Bidasti onek nai zaitu, erromes onek egarri,

 Kantatzalla onek deutsu gogoz benetan deitzen,

 Kantau gura dodalako ez munduko gloriarik,

 Kantau nai arren ez kantau, lurreko ondasuna,

 Kantau; baña ez betarren azaiña ta kondairarik,

 Zerren onelako kantak uts daben goitasuna.

 Ez dot gura nire kantok jardun daitezan lorakaz,

 Lorak kantau daien nai dot, kantau gura dodana,

 Danak kantau daien nai dot kantageirik gozoena,

 Ondraurik Dontzella garbi kantagarrien dana.

 Kardinchak erramen puntan chistueta zoliakaz,

 Jaunaren gloriak pozez kantauagaz batera,

 Kantau daian, kantau naidot, chorrochiozko kantakaz,

 Kantageyen kantagey dan Ama baten izena.

 Michilleta jirazale, gorrizka urrez jantziak,

 Terziopelta granazko egoak zabaldurik,

 Agurtu ta bedeinkatu, begi Dontzell aiñ dontsua,

 Dontzell onek daukalako sortitza zoraturik.

 Dontzell oni emon beyo zuritasuna azuzenak,

 Lora Eguzki zaleak eskiñi modestia,

 Tulipan zarden zuzenak eguzkiaren islia,

 Bioleta umilchoak gozotasun eztia.

 Lirioak emon beyo Dontzella oni lurruna,

 Errurik eza begio aleliak saritu,

 Nardoak, klabeliñeak, platino ta larroseak,

 Altarea apaindurik Dontzell ause goratu.

 Iparrak Dontzella oni, loren usaiñak dakartzaz,

 Palma ta iyak eskiñten zizpuru arinchoak,

 Aiseak putz ots biguna, mendiak edur pilloak,

 Emon beyoz koral, nakar ta perlak ichasoak.

 Izarrerriak begio oiñ azpitik jira egiñ;

 Edertu beyoz galanto matrallik gois gorriak,

 Odeyak egin aulkia, Illargiak oiñak jantzi,

 Jaunak koroia atondu, pabelloia Eguzkiak:

 Kantau bei danak Maria, bedeinka beye Jaunaren

 Eskuetatik atera ziran egiñ auztiak,

 Zeruetan aingeruak, eta lurrean justuak,

 Bero, otz, intz, ur, Eguzki eta izar argiak.

 Bedeinka beye irestu, oñaztarri ta lañoak,

 Lanbro, trumoi, indriska ta truju eta ekachak,

 Izotz, zurda, lei ta chingor, euri, bisuts, zaparradak,

 Argi illun, arrats, egun, osgarbi eta gabak

 Bedeinka euren Erregiña baso, solo ta mendiskak

 Landara ta bedarchoak erneagaz batera,

 Ichaso, ibai, errekak, iturri patiñ aintzirak,

 Landa, zelai, ibar, larrak, euren Ama ederra.

 Abere otzanak eta donga, bizi, sor, uzuak

 Egazti, arrain, piztiak, bedeinkatu Maria,

 Goi goyetan Serafiñen soñu kantak entzun bitez,

 Zeruetan izan bedi Santuen gaiñ jarria.

 Bedeinkatu bei seaskan, ume zurtzak kurriskaka,

 Ichasgizonak bagetan, alarguntzan zotiñak,

 Aterik ate dabillen, eskekoak ogi billa,

 Nekazariak soloan, mendietan artzaiñak.

 Geiso danak deitu beyo erien osatzallea,

 Katigu aurkitzen danak, ichien erospena;

 Atsekabez dagoanak, bere izar pozgarria,

 Ots egin pekatariak, nun daukan parkamena.

 Begiraunean dalako usochoaren antzera,

 Aingeruak baño dauka obea arpegia,

 Eguna jayotzan baño askozaz da ederrago,

 Bera duiñ pozgarri ez da goisetan Eguzkia.

 Chito eder dan Dontzell au, jaso daigun gora, gora,

 Benetan guztiz Santea, Berboaren Ama da,

 Mututu mundu guztiak, ill onetan egin danik,

 Alegiña ondretako Jainkoaren Laztana.