|
Itsaso eta marinelari
Arizmendi, Markel/EGILEA>
1
Itsaso handi, itsaso sakon,
zugandik dugun fereka!
Gailurretako apar zuria
darizu beti barrezka,
uhin sarkorrez jolasten duzu
emeki, bortitz, kolpeka,
oi!, Herri honek kemen horretaz
baliatzerik baleuka!
2
Urrun behatuz ezin antzeman
zeurea duzun xedea,
zeru isladaz hornitzen zara,
gris, urdin edo berdea,
hodei iheskor, izarren keinu,
eguzki printzen jabea,
maiteminduen jolaserako
zilar-ilargi bidea.
3
Itsasertzean eseriz gero
adi-adi belardian,
zurrumurrua entzuten duzu
itsasoaren erdian,
milaka ahots baino gehiago
aritzen da sinfonian,
zuzendaririk behar ez duen
batasun harrigarrian.
4
Gatazka luze, baretsuan,
bata bestearen txanda,
itomenari poza darraio
mendi-uhinari landa,
ebasle orain, emankor gero,
itsas hondoan etzanda,
esan liteke sarri zaudela
edariari emanda.
5
Aberats bezain krudela zara,
itsas menperaezina!
arrantzaleek sare beteez
hartzen duten atsegina!
hurrengo berriz, haserre biziz
zabaltzen duzu samina,
emandakoa beste eskuaz
kolpez kentzeko egina!
6
Portu barnetik mugalerrorantz
badager untzi ildoa,
herri osoak loratu duen
sentimendua hor doa,
ekialdetik iparra eta
mendebaldetik hegoa,
geroan ere bizi dadila
marinel hauen gogoa!
7
Lauzpabost mende izango dira,
kondaira bezain ziurra,
balentriazko jokabideez
lortu zutela gailurra,
itsas handitan, egun luzetan
urrun sekusaten lurra,
har ezazue gure barnetik
badagokien agurra!
8
Eguneroko borrokan datza
itsas gizonen kuraia,
aintzinatean balea zuten
gogoko arrantzu gaia,
arraun sendoez, arpoi zorrotzez,
nola zitezkeen saia!,
gradu hanitan igo ziguten
Mutriku herri alaia.
9
Begiak hertsiz entzun daiteke
ito zaizkigunen hitza,
itsas hondorantz linburtuz doa
beraien arima hitsa,
fatu tristeak elkar harturik
harat-honat darabiltza,
malko samurrek damaietela
zor zaien atseden giltza
10
Itsasgizonei oro darie
erraietatik kresala,
esan liteke ezinbestean
atxikiturik daudela,
indar bizitan, otoi, itsaso!
ez zaitez izan krudela!,
aurrerantzean zorion osoz
bizi dadin marinela.
|
