Burruka

Iturbe Balda, Martin

 Errukarri gertatzen da

 burrukalari

 jaiotzen ez den

 izakia.

 Burrukarik

 egiten ez duen

 piztia

 heriotzaren senide

 gertatzen da.

 Etsipena

 burrukatzen ez duen

 mendizaleak

 ez du oinpean hartuko

 mendi-gailur

 atseginik.

 Burruka iraunkorrez

 irabazten du

 aizkora zorrotzak

 zilarraren kolorea.

 Bere buruarekiko

 burruka du

 gizonak

 burrukarik

 maisuena.

 Burruka egitea

 ukatzen duen

 gizakia,

 lehenari itsatsia

 geratuko da.

 Pakean egiten den

 burruka paketsuak,

 pakez betetzen du

 burrukan dabilenaren

 pake-iturria.

 Nor harrotu liteke

 ezertan

 iñoren beharrik

 ez duela

 esateraiño?

 Errege-etxean

 beren gorputz lepazuriak

 aitzur-kertena bezain

 tente

 daramatzaten

 keinulari aberatsenek ere,

 ama makurtuaren

 bi beso zabalen

 babesean

 ikasi zuten oiñez ibiltzen.

 Udazkeneko

 igali eder, gozo, bigunak,

 arnastokian

 darama

 udaberriko

 lore ezkutatuaren

 sen hilezkorra.

 Atzo hil zitzaigun

 ama handiaren

 oihartzunak

 seme iraunkorraren

 ahoan

 olerki bihurturik

 jarraitzen du.

 Belar-izpi dardaratiak

 hazi ernalkor bizkorrak

 dakartza

 esku loretsuen

 pozetan.

 Ez bedi harrotu

 tantai mardula

 bere buruaren ederrez,

 hazi txiki baten

 umea dela

 ikasten ez duen

 bitartean.