Ezkilak ari dira

Baez, Josu

 Ezkilek jotzen dute

 herriaren arrasa,

 hau galtzearren dabiltz

 harturik ataza,

 jokabide iluna

 sortuz anabasa,

 zainez daramaguna

 ito nahia traza.

 Lorategi ederra,

 etsaiek kiskali,

 arrosa, krabelin

 hizkuntza itzali,

 baina oraindik giro

 griña ez estali,

 eragozpen larrien

 deabrua kali.

 Ezkilen hots hilzori

 deadar mingarri,

 bare jotzen dituzue

 ez arbuiagarri,

 muinetan daukazuen

 ahalmen oinarri,

 handitzen da hasirik

 gertuan aldarri.

 Etsaien sufri ezin

 nabaritzen sua,

 arnasa apur izan

 hura gatibua,

 bihotz gartsua dugu

 kemena bildua,

 hizkuntza zilarrezko

 esparru eratua.

 Izaera hizkuntza

 inon ezereza,

 nortasun sakonenak

 neurri izan beza,

 jaun adierazgarri

 gure interesa,

 jaun nabarmentzailea

 euskara arteza.

 Zuhaitza da artea

 inoiz hosto gabe,

 entera edo laihotz

 zuhaitzetan jabe,

 euskararen ezkila

 hegalada nare,

 hizkuntzaren gainketa

 etsaiaren labe.