Behin batean

Mujika, Bittor

 Sufritzen zuen guztiakin

 idazten hasi zen:

 Behin batean esan zioten

 "goazen Donostiara",

 eta bera joan zen.

 Arratsaldean goiz

 irten ziren,

 hitz onak besterik

 ez ziren entzuten.

 Eta gauean etorri zirenean

 batek besteri

 agur ez zion esan.

 Gizona bestearentzat

 ezer ez da.

 Laino tartean bizi naiz

 eta ez dut eguzkia ikusten.

 Nere soina ihartuta dago,

 ez du ezer sentizen.

 Horregatik eguzkia behar dut.

 Bai, eguzkia! Lainoa

 kenduko duena

 eta nere odola, erdi hila,

 mugituko duena.

 Noiz arte laino itxi hau!

 Noiz arte!

 Eta izozte handi hau!

 Bitartean herria,

 jende bebarrean dago.

 ***

 Pena eta...

 ematen dit

 argi borobilak, eguberritan,

 ikustea bakarrik.

 Pena eta...

 ematen dit

 gure ahalmenak

 hortarako

 edukitzea jarririk.

 Tik-tak, tik-tak

 erlojua aurrera doa

 eta ni zartzen

 eta zu

 eta hura

 Eta Euskal Herria.

 Gaztetu behar dugu Herria!

 Bai, gaztetu.

 Tik-tak erlojuaren

 beste hainbeste.

 ***

 Ni naiz telebisioan frantsesen laudorioz

 filma bat ikusi zuena.

 Ni naiz bere lana

 alperkeriaz baztertu zuena.

 Euskal-Herriaren nortasunaz

 dudatan jarri zena.

 Behin batetan Mitxelenaren

 lan bati esker aurrera

 jarraitzeko gogo hartu zuena.

 Izan nahi nuke, gizona.