Ene maitea

Ametzaga, Bingen

 Maitasunak nakar eta

 maitasunak narama;

 maitasunak narabilla

 ura dut bizikaia.

 Amasei urte nitula,

 -maite ikaslen sasoia-

 nire andregaia ezagutu

 ta eman nion fedea.

 Aren irudi goitarrak

 osta zidan begia.

 Ordutik eta betiko

 lilluraturik nauka.

 Ura ezagunago era

 -a zan arritzekoa!-

 neronen buru au ere

 ezautzenago nuan.

 Mendian nuan arkitu

 baso Erregiña antzera,

 sagar-lorez eta untz-ostoz

 apaindua zegola.

 Ta arentzat billa nituan

 yantzi pinpiriñenak,

 apaingarri yorienak

 ta pitxi bikaiñenak.

 Ez dakit onela arituz

 mugan beti yo dudan;

 gizonak maiz uts egiten,

 obeki bearrean.

 Eder zale izan naiz beti

 eta eder miñak yoa,

 Grezi'ko lurralde argiko

 bidetan barna oitua.

 Ene maitea nai nuke

 paregabe izatea:

 baiña nolanai dan ere

 apaindu ala gabea.

 Erregin pitxiz yantzia

 ala oial arrunteaz,

 maitearena naiz eta

 beti izango berea.

 *

 Oro gaiñean Yainkoa,

 munduan eusko lurra,

 ta eusko lurraren Andretzat

 ene maitea, Euskera.

 Aren irudi garbia

 beti aurrean dudala,

 maitasunak nakar eta

 maitasunak narama.