Errimina

Aurraitz

 EGAZTADA OKERRA

 Ibili nintzan ibil,

 zorionaren urbil,

 baso ezeetaz, mutil,

 eskuan leizar-makil.

 Orlegien kadena

 iluntzetan lilura.

 Goizetan guztiz bakez

 grina-indar eta lera.

 Oro nitzat olerkoi:

 Poz, atsekabe, goibel...

 Aratzaren pozetaz

 gaien iluna gibel.

 Egutsaren bakean

 biozkadak bidazti;

 mendi-aize biguna

 poz arrotzen abesti.

 Egaztada okerrez

 alde nintzan geuretik.

 Ona zapuztu neban,

 negarrez nago ordutik.

 MOTEL

 Berein burutasunek

 naukie itun:

 Zer dala-ta aberritik

 alde ete nun!

 Gorputza bero eta

 gogoa otz;

 tropikuko aroak

 grinak zorrotz.

 Urre-egarriz arrotzak

 biotz-lizun.

 Lurralde gaikoi ontan

 pozak urrun.

 Erri eta etxe-min

 gogo-motel;

 uste bako bideetaz

 oinak tentel.

 Lora barik zelaiak

 oler-antzu.

 Gogaien arantza ilun,

 deskeilatsu.

 "Oa aberrira" dinost

 barnak, ozen,

 "Ezin daikek, luzaro,

 iarrui emen".

 Aberria istea, bai

 zorakeri!

 Neurtitzok bediz besteen

 erregarri.

 OLDOZTEN

 Zer dala-ta alde neban

 geure aberritik,

 etxeko ta adiskideek

 negarrez itxirik?!

 Gal neban goiz garbien

 pozezko bizitza!

 Eta iluntze kadenen

 olerki egoitza!

 Soin beroan otz-otzik

 daukat, ba, gogoa;

 gomutak atsekabe

 barnaren giroa.

 Ixilik inguruak

 ots bako ixilean;

 malkoek askatasun

 ezi goibelean.

 Zer dala-ta, baina, alde

 neban geureekandik,

 ta gogoa erauzi

 pozezko larretik!?

 ERRIMINA

 Dei ta dei daukat Aberria,

 dei sarkorrez, egun eta gau.

 Ezin daiket atsekabe au

 jasan: neke iat atzerria.

 Geureekandik asau ta goibel

 luzaroan ezin naiteke.

 Gomutapen garbiak naukee

 galdu-pozkidan gogo-motel.

 Euskal-mendien oiartzunak

 ulu daragizte tamalen

 zaurian, ta arantza zorrotzen

 ikutuz malkoak biotzak.

 Gomuten zidorrak biziro

 ioataz irudimena aize.

 Dana arrotza barruan eze,

 aantzigaitz iataz geureen oro.

 Geure gurasoak datzazan

 lurraren bake orlegia!

 Zugandik landa atsekabia

 ugari toki guztietan,

 ARTEGA

 Iluntzea da!

 Tropikuko iluntze sargoria.

 Gogo minduaren ezaldia

 durduxtu iata.

 Amesak ernai,

 Karibe-itsas-ertzera eldu naz,

 erriminez ganezka barna: Arnas

 garbiz ezo nai.

 Ortzian zurbil

 ilargi betearen zidarra.

 Ugin-otsak urrunen didarra

 dakast oroiz bil.

 Amesa ba'litz

 egia onen sorbatz goibela!

 Itzarrik nago, baina, tamala

 azazkatu naiz...

 POZKIDA BARIK

 Igande goiza!

 Pozkidarik bako igandea!

 Ez mezarako astirik, ez...

 Oro lan utsa.

 Au mingotsa da!

 Aulan izatekotan ez dot

 nai bizitza. Leen bait leen nai nik,

 Euskalerri'ra

 Gorroto baidot

 diruzalekeria, "Ogi

 utsez ez da bizi gizona..."

 Gai utsa iguin dot.

 BAKARTADEA

 Tropiku'ko goiz gorria!

 Ez daukak Euskalerri'ko goizen

 garbi atsegingarria,

 Ondartza-maurtuan nago,

 tamalak itsas zabalez aske,

 berein burutasun ego.

 Bakartada itzela ingurun

 ixil, eresi itunenak ioten,

 itsasoren otsak lagun.

 Munduaren azken-ertza

 dirudi lurralde goibel onek

 Osertza, ura ta ondartza...

 Olerki arrotza sorbatz,

 begiak ezko, oldozkun goibelak

 doakidaz aberrirantz.

 Eta urdinak so egiten

 dodaz urrunen anotsak barne

 entzumenean dei ozen.

 ORO ARROTZA

 Arrotza tokia.

 Arrotzak lagunak.

 Arrotza ortzia.

 Arrotza lana be...

 Arrotza guztia!

 Gai arruntetzaz mintza

 natxakee gaztelera

 -italera naasteaz,

 euskera bularrean

 bultzaka.

 Oneikaz ezin mintza

 Alighieri'z, ez ta

 Paganini'z be: Tolez

 bakoa da ba euron

 irrika.

 Arrotza tokia.

 Arrotzak lagunak.

 Arrotza ortzia...

 Au da bizikera il

 ta negargarria!

 Banbu-pean nago

 bazkaritan,

 lau italiar lagun

 baranoan.

 -Tamalak gizon ok-.

 Bigun deutse,

 elea erestsu,

 ermina autu.

 ABERRITIK LANDA

 Aberritik landa

 ez dago zorionik.

 Ez eta pozezko

 egun argi ta alairik.

 Itxi nitun baso

 ezeetaz gogoa uzu;

 soina adore bage

 xede igigarriz antzu.

 Aberritik urrun

 poza be atsekabe.

 asan diruz baino

 aberrian txiro obe.

 Gogoak egon nai

 ez daun tokian ez du

 soinak toki onik:

 Oba leen-bait aldendu.

 Erbestean bizi

 baino oba aberrian il,

 gogoa gentzaz ta

 norberetarrak urbil.

 AU TAMALA!

 Mozkortu egin gura dot;

 mozkor-mozkor

 Erri-min su uxatuteko

 aalik bizkor.

 Txiribogin! edaria;

 gorri nai baltz.

 Ta gogorra ba-da oba

 saminontzat.

 Boaz nigandik mingotsok,

 eta betoz,

 galdu nitun poztasunak

 oldar osoz.

 Ezin daiket aulan iraun,

 beti goibel,

 atsekabeen tontorrean

 gogo-motel.

 Kantau daidan neurekautan,

 bertso ixilez

 Malkoen eresi meiak

 suntsi beitez.

 Klinkada bat..., iru, lau, bost...

 Au tamala!

 Minak kentzekotan, geitu

 edan-ala.