Izarren ordua
Erkiaga, Eusebio
Eder zeruan zear
biņaka txoriak,
eder basora bidez
kirrinka burdia...
Ene biotz gaiso au
len soil, bakartia,
iribarre eme batek
orain igurtzia.
Goizetan txoriandrak
laņoa urratuaz
eguzkiaren billa
amesetan doaz...
Neugan ernemin dodan
gogoa, itzartuaz,
irudi kutuna non
dagon galdetuaz.
Beruak erreten dan
udan bedar, orri;
maitemiņak alantxe
alkarren lokarri;
barru-dardara onek
egaz al ba'legi
aren bular-barruan
eingo leuke abi.
Intxaurrondo bik itzal
borda zuriari
-kurutza tellatuan,
atean elorri-
ostu al ba'negio
bidea urrunari
poz emongo neuskio
ene barrenari.
Kantari diarduan
neskatil bitxia
-txindorraren antzera
doņu biurria-;
sarri urrun nabil ta
utsik belarria,
baita durundi gogoz
barrua guztia.
Gaur ikusiko al dot
illunabarrean,
uste orrek narabil
oraingo lanean,
begi aien dirdaia
nireganatzean
aztuko dira miņak
nire biotzean.
Agur, maiteņo ezti,
izar ordurarte,
aizearen eskuek
geznau daroake;
zeru-arnasa iruntzez
daitenean bete
zoroki illargi-izpitan
zugana neiteke...
|