|
Kurutza
Landia
Zatozkit, goi arnasa,
llunak urratuaz
barrena argitzera,
eskutu aundienak
zaurituko dau lurra
min gorrietara.
Jesus Jainko Semea
maitasun uts eginik
aragitu ziņan;
munduak ez ekian
zure izate barri
illuntasunean.
Aspalditik jabiltzuz
otso arre antzera
ondoren gizonak;
egia ta guzurra,
aurrez aur jarri dira
ikusi eziņean.
Zuzentasuna dozu
zure bizitza aga
gizarte minduan;
gaiztakeriak ez nai
argi diztiratsurik
beren inguruan.
Ordua ez da eldu
Zu gizartean zabiltz
eguzki argitan,
landerrak maite dozuz
arroak mintzen zaitu
joko maltzurretan.
Beartsuen izerdiz,
ondo, bizi naikoak
ziran arerio,
illobi zurituak,
kanpo eder itxuraz,
itzaren jario.
Ekiņalean dabiltz
gogoeta baltzetan
oratu naiean;
euren irudi baltza
ezaintzen doakie
gizarte aurrean.
Adiskidetasunez
egin nai zenduan
bildots aparia,
maitasunezko gaua,
Jaungoiko biurturik
ardau ta ogia.
Eskutu gaua dator
olibete mendian
oro arrimenez;
zu arrenka Aitari,
bidaliak, barriz, lo
Judas zoritxarrez,
Ordu latza eldu da.
Gau illuna testigu
Judasen mosuan;
makillaz ta ezpataz
jende talde aundia
agiri aurrean.
Judas dator aurrera
laidozko mosuagaz
saldu dau Jainkoa;
lurrak dardara dagi...
Ai! jaio ez ba-ziņan
obe zan gaisoa.
Lotsagabeko gaua,
alderdi danetatik
giza gorrotoa;
irain, txistu ta liskar
presondeira daroe
Jaungoiko Semea
Emen datoz burrukak;
erria astoratu da
ezbear erara;
eriotz eskatzen dau...
betor bere odola
gure esku gaiņera.
Pilato estutu da,
berezko larri miņa,
biotza lerturik;
Jesus zuzenarengan,
iņola, ez aurkitzen
eriotz errurik.
Kurutzera daroe
bildots errugabea,
irrika, etsaiak;
biziaren jaubea
lurrera jausiko da:
itz negargarriak.
Giza gaiztakeriak
asmau al izan daben
eriotza mina;
billotsik, lotsatuta,
ezpata, ultza, odool
erio samiņa.
Jesusek itz bat dauka:
parkatu egiezu
euren txarkeria;
Salbamena egin da,
laster biurtuko
Kristo gizonen zoria.!!
|
