|
Zatoz, eguzki
Legor
Laņo baltz, argi goibel;
egun naasia.
Mendi gainak edurrez,
Beerako euria.
Gunak ezoz beratuz
otz asegarria.
Biotz-ondo barnean
tristura etsia...
Gorputz-giar ta zanak,
izotz-arri antzo,
giltzak sor, oinak astun,
urrats baldar, gogor.
Odol bizigarria il.
Biurtzen dana illotz.
Oi negu anker, zital,
zaarraren eriotz!
Txoritxo egalari,
abeslari trebe;
kanta ta kanta beti,
izadiaren pozle.
Gaur ixilik, gordeta,
otzak ken adore;
edo jan billa, mozkor,
egaskada indargez.
Adar-ilotz, idorrak
enborretan tente.
Izotz-gaitzak barnetik
elbarriaz bete.
Beso igar dirudie,
zeruari eske
bizitz-zorna barria.
Bizi, bizi, arren!
Noizbait desegingo zuk
argi alaigarri,
izotz-izurrite au
Dagiala ebagi
zure mii zorrotzak
odei zoztor ori
zauri gordin ortatik
sar dadin eguzki.
Zauri estutik mear
erraiņu bizkorrak,
orratz fiņaren gisa
zulatuz aparra,
lurra jo, adiraziz
gero bizikorra,
itxaro-begientzat
zori iragarkorra.
Ao ikusgaitza apurka
zulo da biurtu.
Eguzkiaren suak
odeia suntsitu.
Illun nazkagarria
Argik dau uxatu.
Zerua urdinduz doa,
izadia poztuz.
Eguzkik laztan gozoz
artu dau besotan
izadi triste, otza
besarka berotan.
Izotz-arri, edurra
urtuz maite sutan...
Urak kantari doaz
abes polpoletan.
Adar-illotz, tenteak,
zorna-eragiņez,
ostoz betetzen asi;
larra eriak, lorez;
atso-aguren barna,
zer bizigarriez.
Dana bizi da bizi
beroaren munez.
|
