Añoberoz, artzain ona

Paulin

 Betorkit goi arrasa

 artzaiaren argiaz

 burua argitzera;

 betorkit goi arnasa

 Gotzaiaren odolaz

 nirea indartzera.

 Artzaiaren oldea

 burdin antzez egoan

 artzaigo arloan;

 zelaiak, janariak,

 ardiak ta bildotzak

 gozartuz gogoan.

 Ardien janaria

 gurin ikusiko dau

 zelai orlegian;

 bazka osasuntsua

 eskeiniko dautse

 bildotsei larrean.

 Artzain eta artzaiñora

 euskal lurrean dabiltz

 arriskuz josita;

 mendiak latzak dira,

 ta zelatari dabiltz

 artzak etsaituta.

 Bildots errugabea

 otso artean legez

 dabil artzain ona;

 gogoen janaria

 egia dau miñean;

 itzik argiena.

 Ardiak gose dira,

 zuzentasun egarri,

 kurutza bidean;

 eguzkia zerutik

 argitzen doa lurra

 artzain elburuan.

 Gizontasun erio,

 sinismenaren garra

 alkar maite dira;

 artzaiaren makillak,

 ontasunez, daroaz

 ardiak larrara.

 Ardiak maite dabe

 artzaiaren abotsa,

 zuzen, egizkoa;

 artzaiak maite ditu

 ardi eta bildotsak:

 ontasun osoa.

 Artzain bat, artalde bat,

 alkartuta dabiltzaz

 amets bardiñagaz;

 poza dario itzari,

 maitea biotzari,

 zoriontasunaz.

 Leialtasun ikurra

 odol eta aragi

 biurtuta eukan;

 erruz, ezin eikean

 zintzotasuna urratu

 egizko burrukan.

 Ontasunetik dator,

 zugatzaren lorea,

 otseindu bearra;

 zure izate guztia

 on eiñez urtzen zan;

 oro maite garra.

 Egia bakarra da,

 izarraren diztiraz

 gizadia argitzen;

 gaiztasunetan, sendo,

 beartsuaren alde

 jun ziñan laguntzen.