Egoaldera itzuli nai nintzake

Pablo Neruda

euskaratzailea: Muniategi-tar Sabin

 Gaixorik Veracruz'en, gogoratzen dut

 egoaldeko egun bat, nire lurra, zidarrezko egun bat

 arrain arin bat lez zeruaren uretan.

 Lancoche, Lonquimay, Carahué, goitik

 Bakankiro, ixillez ta sustraiez inguratuak;

 exeriak beren narru ta zurezko bekaulkietan.

 Egoaldea ondoraturiko zaldi bat da

 lantzurda ta zugaitz gelditsuz bureztundua,

 mutur orlegia jasotzen duanean erortzen dira tantoak,

 aren buztanaren itzalak bustitzen du ugartedi aundia eta,

 aren estean azkortzen da ikatz gurtua.

 Iñoiz ez geiago, esaidazu itzala, iñoiz ez geiago esaidazu eskua

 iñoiz ez geiago. Esaidazu oiña, atea, zankoa, burrukea,

 gainberatuko duzu basoa, bidea, galburua,

 laiñoa, otza, urdiña izanik, izanbidetzen

 zituana zure oinkada bakoitza etengabekiro erreak?

 Ortzi, utzi egidazu egun batez ioaten izarrik izarrera

 zapalduz argia ta sutautsa, desegiñik nire odola

 euriaren kabiraño eldu arte!

 Nai dut joan

 zuraren atzetik tolten usaitsutik

 ibaibera, zerrategietatik urten nai dut,

 oin bustiakin ardangelatan sartu,

 urritzaren tximizta argiaz giatu?,

 ondoan etzantu,

 ill eta berbizi koskatuz gari alea.

 Itxasoa, ekarri egidazu

 egoaldeko egun bat, zure ugiñei loturiko egun bat,

 urdin aize bat nire ikurrin otzari!