|
Itxaropen iturrira
Usarragazar
Gazte:
mende erdiko
nere muņotik,
ire gaztearo ibarrera
begira nagok,
nora ezean abillen
larre motzeko
ibiltari
zoro.
So-mugarri ondoan
maitasun azi,
pozaren kimu gai
baitzan ere,
buzkantz ausian antz duen
gizarte naastu, uts, erre...
onen sare itxitan,
egoeraren zama
eraman eziņik
milla madarikapenen
ale basatiak
igo bearreko
errota.
Alaz...
ez uste aizenik bakar,
ezta ere lenen,
belaunaldi denok
noizbait giņukan
gazte,
ta gazteak, beti uste izan dik
dala, oņaztarri denen
orratz.
Orratza,
Arantza,
Garratza,
Latza,
Beltza,
bai...
oņaztarri orratza,
samin arantza,
ozpin garratza,
bide latza,
etorkizun beltza,
TZA... TZA... TZA...
UTZ, etsipen ospeleko
itz joko auen otsa.
Eta, arren...
ator!
itxaropen eulerara,
alde txarraren
ezur igarrak autsiz;
onaren ale bakanak
ausnartzera.
Lurtar izakera soilla,
zergatik ez,
goitar kutsuz
busti?
Onar,
barru poza dagikan
edozer,
errezago
irauliko
dek ire zoya,
Ez diat ukatzen
goibel egoteko dekan
arrazoirik,
baņan...
gazte aizen aldetik
eskubidea duk
alai bizitzeko.
Ua, ta eran,
umore ona darion
itxaropenaren iturri garbitik.
|
